And the winner is…

Ζούμε σε μια εποχή που καθημερινά δεχόμαστε καταιγισμό πληροφοριών, και αυτό δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Είτε το θέλουμε είτε όχι κάθε μέρα ακούμε και βλέπουμε όλο και περισσότερα πράγματα που το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτά είναι καινούρια για μας.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι είμαστε στην εποχή της εικόνας. Αυτό έχει πολλές ερμηνείες με την ίδια όμως σημασία.

Στην πολιτική αυτό είναι εύκολα κατανοητό. Αν καταφέρεις να «πουλήσεις» καλή εικόνα θα έχεις μαζί σου περισσότερους ψηφοφόρους. Ο ψηφοφόρος δεν κρίνει τον πολιτικό τώρα πια από αυτά που λέει. Δεν δίνει τόσο σημασία στις θέσεις και τις προτάσεις του. Ο ψηφοφόρος θέλει να βλέπει τον πολιτικό και να τον ακούει, όχι για να αξιολογήσει αυτά που θα πει, αλλά για να διαμορφώσει μια συνολική εικόνα.

Ο πολιτικός πρέπει να έχει το κατάλληλο ύφος την στιγμή που μιλάει και ταυτόχρονα να ανεβοκατεβάζει κατάλληλα τον τόνο της φωνής του ανάλογα με αυτά που λέει. Να κάνει τις σωστές παύσεις στην ομιλία του αλλά και να έχει σωστή στάση στο σώμα του. Να χρησιμοποιεί τα χέρια του για να δίνει έμφαση σε κάποια σημεία του λόγου του αλλά και να εναλλάσσει τα συναισθήματά του με ευκολία ώστε να μπορεί να κάνει χιούμορ και την επόμενη στιγμή να δείχνει σοβαρός και αποφασιστικός ή και λυπημένος αν χρειάζεται.

Όλα αυτά και ένα σωρό άλλα, που τα ξέρουν πολύ καλύτερα οι επικοινωνιολόγοι και οι image makers, πρέπει να τα κάνει ένας πολιτικός για να έχει την αποδοχή του κόσμου.



Ας λέει άλλα από αυτά που κάνει. Δεν έχει πολλή σημασία. Αρκεί να έχει σωστή εικόνα.

Ας λέει άλλα από αυτά που πιστεύει. Δεν έχει πολλή σημασία. Αρκεί να έχει σωστή εικόνα.

Ας λέει πράγματα που δεν μπορεί κανείς να τα καταλάβει. Δεν έχει πολλή σημασία. Αρκεί να έχει σωστή εικόνα.

Ας λέει γενικότητες. Δεν έχει πολλή σημασία. Αρκεί να έχει σωστή εικόνα.

Ας λέει μπούρδες. Δεν έχει καθόλου σημασία. Αρκεί να είναι καλός ηθοποιός.



Αυτό είναι τελικά. Ο πολιτικός πρέπει να είναι καλός ηθοποιός. Υποκριτής. Πρέπει να ξέρει να υποκρίνεται. Ας λέει ότι θέλει. Δεν μας ενδιαφέρει. Απλά να παίζει καλά το ρόλο του. Αν δεν είναι καλός ηθοποιός δεν πρόκειται να έχει την αποδοχή του κόσμου. Δεν πρόκειται να επιβιώσει στο χώρο.

Όσο καλές προτάσεις και να έχει. Όσο καινοτόμες θέσεις και να διατυπώνει. Όσο καλό κυβερνητικό πρόγραμμα και να έχει. Όσο εργατικός και να είναι. Όσο καλοπροαίρετος και να είναι. Όσο δημοκράτης και να είναι. Δεν φτάνει.

Πρέπει να είναι καλός ηθοποιός. Άριστος υποκριτής. Να μπορεί να παίξει το ίδιο καλά δράμα και κωμωδία. Να ξέρει να παίζει «κόντρα ρόλους» με άνεση. Να εναλλάσσει το γέλιο με το κλάμα με μεγάλη φυσικότητα. Όσο πιο καλά το κάνει αυτό τόσο πιο πολύ θα τον θέλει ο κόσμος.



Αυτή είναι η τέχνη της πολιτικής σήμερα και από αυτή την άποψη…


σας αξίζει το OSCAR πρώτου ανδρικού ρόλου κύριε Καραμανλή.