Και τι κερδίζουμε???

Και τι κερδίζουμε λοιπόν από αυτό το δημοψήφισμα???



Μήπως ελευθερωθήκαμε από τα "δεσμά" μας?

Μήπως αύριο το πρωί θα έχουμε όλοι την "πολυτέλεια" για μια άνετη ζωή?

Μήπως η Κυβέρνηση θα πετύχει μια τόσο καλή συμφωνία που θα τρίβουμε όλοι τα μάτια μας?

Μήπως οι άνεργοι από αύριο θα έχουν δουλειά και οι εργαζόμενοι θα έχουν καλύτερες συνθήκες εργασίας?


Όπως είναι εύκολα κατανοητό .. τίποτα από όλα αυτά!


Κερδίσαμε όμως κάτι τρομερά σημαντικό!
Κάτι πολύ μεγάλο!
Κάτι τόσο αυτονόητο αλλά συνάμα τόσο δύσκολο!

Κερδίσαμε την δύναμή μας!
Κερδίσαμε αυτό που είναι η βάση του Συντάγματος μας!
Κερδίσαμε αυτό που είχαμε χάσει πολλά χρόνια!

Κερδίσαμε την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ !
Την εξουσία του Λαού !


Δεν την κερδίσαμε επειδή επικράτησε το ΟΧΙ

Την κερδίσαμε γιατί με ένα αποτέλεσμα, με την ψήφο μας, με την οργή μας, με την συναίνεσή μας, με την αγανάκτησή μας ή ότι άλλο θέλει ο καθένας.. δρομολογήθηκαν πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας και όχι μόνο!

Πολιτικές εξελίξεις όχι επειδή παραιτήθηκε ο Σαμαράς, αλλά επειδή γίνεται πλέον αποδεκτό (γιατί κατανοητό έχει γίνει εδώ και καιρό) από όλο και περισσότερους ότι η "πολιτική γενιά" έχει ΑΛΛΑΞΕΙ !!!!!!


Την κερδίσαμε γιατί η τόσο καλοκουρδισμένη χορωδία των ΜΜΕ δεν χάλασε τον ήχο στα αφτιά των αποφασισμένων πολιτών!

Αυτή τη φορά ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ αν και έπαιξαν "τα ρέστα τους"!



Την κερδίσαμε γιατί αυτή η απόφαση που πήρε ο λαός δεν ήταν μια απόφαση για το ποιος θα κάθεται στο πιλοτήριο του αεροσκάφους που λέγεται Ελλάδα και πετάει ούτως ή άλλως με αυτόματο πιλότο... ΑΛΛΑ γιατί με αυτή την απόφαση αλλάζουν (θέλουν δεν θέλουν πλεον) και οι πολιτικές!


Δεν φτάνει ένα ΟΧΙ σε εθνικές εκλογές! Δεν αρκεί ένα δεύτερο ΟΧΙ σε ένα δημοψήφισμα! Χρειάζονται πολλά ΟΧΙ !

Ο λαός έχει δύναμη! ΜΠΟΡΕΙ !
Αρκεί να το καταλάβει ο ίδιος!

Φαίνεται ότι άρχισε(γιατί ακόμα στην αρχή είμαστε..) να το καταλαβαίνει!

Αυτό είναι το κέρδος μας...!

Ας μην το αφήσουμε να πάει χαμένο!

η κυβέρνηση βγαίνει μεσω.. internet!

Σύμφωνα με το παρακάτω άρθρο έχουμε 2 δεδομένα.

1) Το internet επηρεάζει το 4-10 % του συνόλου των ψηφοφόρων!!!

2) Το ΠΑΣΟΚ και ο Γ.Α. Παπανδρέου προσωπικά έχει κερδίσει κατά κράτος τη μάχη του διαδικτύου!!!

Αυτό εμένα μου λέει το εξής απλό... ότι οι εκλογές έχουν κριθεί από το internet!!

Διαβάστε το πολύ ενδιαφέρον άρθρο από το Think positive!

Δείχνει πολλά!

Αρκεί να είναι δική μας απόφαση...!!!

Κοιτάξτε λίγο γύρω σας!

Δείτε τι κατάσταση επικρατεί!

Σκεφτείτε την δική σας κατάσταση! Της οικογένειάς σας!

Αναλογιστείτε πόσα θέλετε το μήνα στο super market!

Υπολογίστε τα βασικά σας έξοδα σε σχέση με το μισθό σας!

Παρακολουθήστε τα προγράμματα της τηλεόρασης και αναρωτηθείτε τι σας προσφέρουν!

Ακούστε τα δελτία ειδήσεων και προσπαθείστε να επεξεργαστείτε αυτά που σας λένε και μη τα "φάτε αμάσητα"!

Υπολογίστε πόσο χρόνο αφιερώνετε τη μέρα ή τη βδομάδα για να χαλαρώσετε ή να διασκεδάσετε!

Παρατηρήστε πως ζει ο φίλος σας! Ο γείτονάς σας! Ο συνάδελφός σας!

Ασχοληθείτε με αυτά που διδάσκουν στα παιδιά σας στο σχολείο!

Ενδιαφερθείτε να μάθετε για την κατάσταση στο πανεπιστήμιο που σπουδάζει το παιδί σας!

Αναρωτηθείτε αν τα δημόσια νοσοκομεία σας προσφέρουν την περίθαλψη που αξίζετε ως ασφαλισμένοι!

Σκεφτείτε αν είστε όσο ασφαλείς θα έπρεπε να είστε ως πολίτες!


Σκεφτείτε αν ζείτε όπως σας αξίζει σαν άνθρωποι!


Και μετά μπείτε στο κόπο και ενδιαφερθείτε να μάθετε τι προτείνουν αυτοί που αποφασίζουν για όλα αυτά!
Μπείτε στον κόπο να μάθετε τι λένε και τι κάνουν αυτοί που εσείς τους δίνετε την εξουσία να αποφασίζουν για εσάς!
Μπείτε στον κόπο να ακούσετε τις προτάσεις τους!
Μπείτε στον κόπο να δείτε τις πράξεις τους!
Μπείτε στον κόπο να μάθετε το ήθος τους!
Μπείτε στον κόπο να δείτε ποιος είναι πιο κοντά σας!
Μπειτε στον κόπο να δείτε ποιος σας εκφράζει!

Μπείτε στον κόπο να τους κρίνετε!

και τέλος

Μπείτε στον κόπο να τους συγκρίνετε!

Να τους κρίνετε με τη δικιά σας κρίση!
Να τους ακούσετε με τα δικά σας αυτιά!
Να τους δείτε με τα δικά σας μάτια!

Να τους συγκρίνετε με το δικό σας μυαλό!


Και όταν θα κάνετε όλα αυτά

Αποφασίστε ποιον θέλετε για να αποφασίζει για σας!
Αποφασίστε σε ποιον θέλετε να εμπιστευτείτε το μέλλον τον παιδιών σας!
Αποφασίστε ποιος είναι αυτός που θέλει και μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο για όλους!

Και όταν θα έχετε πάρει την απόφασή σας
Να έχετε το θάρρος να την στηρίξετε!
Να έχετε την δύναμη να την υπερασπιστείτε!
Να έχετε το κουράγιο να την φωνάξετε!

Γιατί θα είναι ΔΙΚΗ ΣΑΣ!!!!!!!!!!

και θα είναι η σωστή...

Μια μέρα δε φτάνει...

Ο κόσμος δεν ασχολείται. Δεν συμμετέχει. Είναι απογοητευμένος.

Δεν έχει διάθεση να προσπαθήσει να αλλάξει το κατεστημένο. Του φαίνεται βουνό.


--"Είναι ολόκληρο σύστημα. Εγώ και εσύ θα το αλλάξουμε?"

--"Όσο και να προσπαθήσεις το σύστημα θα σε πετάξει έξω αν το απηλήσεις"

--"Όλα είναι οργανωμένα καλά ώστε εμείς να μην μπορούμε να επέμβουμε"

--"Όλοι είναι ίδιοι. Αν κάποιος διέφερε θα είχε αλλάξει κάτι. Αλλαγή δεν βλέπω. Αρα είναι όλοι ίδιοι"


Αυτή είναι η κατάσταση.

Απογοητευτική. Μίζερη.

Έτσι θα αλλάξουν τα πράγματα?
Έτσι θα αλλάξει η ζωή μας?
Έτσι θα αποκτήσουν οι επόμενες γενιές καλύτερη ζωή?
Έτσι θα προχωρήσει αυτή η χώρα, αυτός ο λαός, αυτή η κοινωνία?

θέλω να πω μόνο το εξής.

Τα πράγματα δεν αλλάζουν σε μια μέρα. Είναι ίσως εύκολο να χειροτερέψεις μια κατάσταση σε μικρό χρονικό διάστημα. Είναι όμως πολύ δύσκολο να διορθώσεις μια "κακή" κατάσταση και να την μετατρέψεις σε "καλή". Χρειάζεται χρόνος. Μια μέρα δεν φτάνει.

Αν δούμε τον χρόνο σαν μια γραμμή που πάνω της έχει "καλές" και "κακές" περιόδους, η μια μέρα δεν φαίνεται πουθενά. Ούτε καν ο ένας μήνας. Ούτε ό ένας χρόνος. Είναι όλα αυτά πολύ μικρές μονάδες μέτρησης.

Χρειάζονται πολλές μέρες δουλειάς ώστε να συμπληρωθούν οι μήνες. Και πολλοί μήνες για να συμπληρωθούν τα χρόνια. Και με τα χρόνια θα έρθει και η αλλαγή. Θα έρθει και η "καλή" περίοδος στην γραμμή του χρόνου.

Από αυτή τη πλευρά έχουν δίκαιο όσοι τους φαίνεται βουνό αυτή η αλλαγή.

Αλλά είναι ο μόνος τρόπος να έρθει.

Λάθος χρήση...?

Ο Η/Υ και το internet είναι "εργαλεία" που μπορούν να μας προσφέρουν τόσα πολλά πράγματα στην καθημερινότητά μας αν τα χρησιμοποιήσουμε σωστά, αλλά ταυτόχρονα μπορούν να γίνουν "καταστροφικά" αν χρησιμοποιηθούν με λάθος τρόπο.

Έχω παρατηρήσει εδώ και αρκετό καιρό την χρήση που γίνεται σε αυτά τα "εργαλεία" από διάφορες κατηγορίες ανθρώπων και έχω προβληματιστεί εντονότατα για το τι φταίει τελικά και γίνεται λάθος χρήση.

Ας αρχίσω όμως εξηγώντας τι εννοώ λάθος χρήση.

Ένα μηχάνημα σαν τον υπολογιστή που μπορεί να κάνει τόσες λειτουργίες σε τόσο μικρό χρόνο και με τόση μεγάλη ακρίβεια και πολλές φορές με τόση ευκολία για τον χρήστη του, θεωρώ ότι είναι λάθος να τον χρησιμοποιεί κάποιος με κύριο σκοπό ή πολλές φορές με μόνο σκοπό, για να παίξει ένα παιχνίδι.
Το internet, το μεγαλύτερο τεχνολογικό επίτευγμα της εποχής μας, μπορεί να σου προσφέρει σχεδόν τα πάντα. Μπορείς να βρεις εκατομύρια πληροφορίες που μπορεί να σου φανούν χρήσιμες αλλά και να δώσεις πληροφορίες σε άλλους που μπορεί να τις χρειάζονται. Μπορείς να κάνεις τόσα πράγματα που είναι τρομερά δυσκολο να τα περιγράψω εδώ. Θεωρώ λοιπόν και εδώ λάθος να χρησιμοποιείται το internet μόνο για να παίξει κάποιος ένα παιχνίδι.

Αφού παρατήρησα αυτή τη χρήση που γίνεται στους υπολογιστές και στο internet, μετά παρατήρησα και αυτούς που τα χρησιμοποιούν έτσι, και πολλούς τους ακουσα ή και συζήτησα μαζί τους. Έβγαλα το συμπέρασμα λοιπόν ότι δεν γνωρίζουν τι άλλο μπορούν να κάνουν με αυτά που έχουν στα χέρια τους. Δεν ξέρουν στην ουσία τί είναι ο υπολογιστής και τι είναι το internet. Χωρίς να έχουν ευθύνη, αφού δεν τους ενημέρωσε κανένας, στην ουσία αχρηστεύουν κάτι τόσο χρήσιμο για τους ίδιους , που μπορεί να κανει τη ζωή τους ευκολότερη αλλά και να αλλάξει τόσα πολλά στην καθημερινότητά τους, ενώ παράλληλα αχρηστεύουν (κατά τη δική μου πάντα άποψη) και το χρόνο τους.

Θυμήθηκα λοιπόν κάποιους καθηγητές μου από το σχολείο που έλεγαν ότι η ημιμάθεια είνα χειρότερη από την αμάθεια. Ελπίζω όμως επειδή είναι ένας τομέας που αναπτύσεται πολύ γρήγορα και η πληροφορική απλώνεται ταχύτατα στην κοινωνία μας, να αλλάξει αυτή η κατάσταση.

Οι νέοι έχουν κάτι παραπάνω..

Με αφορμή την επέτειο του πολυτεχνείου θα ήθελα να σχολιάσω κάποια πράγματα που βλέπουμε και ακούμε συχνά για αυτό το γεγονός και ειδικά αυτές τις μέρες του χρόνου.

Όλοι έχουμε ακούσει και έχουμε διαβάσει ιστορίες για την 7ετία της χούντας. Νομίζω ότι θα συμφωνήσουν οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, ότι εκείνη την περίοδο τα συναισθήματα όσων την βίωναν ήταν λίγο πολύ τα ίδια. Φόβος, θυμός, αγανάκτηση αλλά και ελπίδα. Ανεξάρτητα από την ηλικία του καθενός όλοι ένιωθαν το ίδιο. Όλοι ήθελαν το ίδιο. Να πέσει η χούντα. Να έρθει η δημοκρατία.
Ο γεράκος με την γριούλα δεν μπορούσαν να ζουν μια τέτοια κατάσταση μετά από χρόνια ελέυθερίας, και περισσότερο δεν μπορούσαν να βλέπουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους να ζουν υπό το καθεστώς της δικτατορίας. Οι 35άρηδες – 50άρηδες δεν άντεχαν μια τέτοια στέρηση ελευθερίας και δεν ανεχόταν ένα τέτοιο μέλλον για τα παιδιά τους.
Πολλοί ήταν αυτοί που έφαγαν ξύλο. Πολλοί ήταν αυτοί που φυλακίστηκαν για ανύπαρκτους λόγους. Κανείς δεν αμφισβητεί τις προσπάθειες όλων να επιβιώσουν σε μια τέτοια κατάσταση. Πολύ περισσότερο όμως, κανείς δεν αμφισβητεί τα συναισθήματα όλων αυτών των ανθρώπων εκείνη την περίοδο.
Υπήρχαν όμως κάποιοι άνθρωποι που έκαναν κάτι παραπάνω. Που είχαν αγανακτήσει περισσότερο, όχι γιατί θίχτηκαν περισσότερο αλλα γιατί έτσι είναι το υλικό που είναι φτιαγμένοι. Όχι γιατί υπέφεραν περισσότερο αλλα γιατί έτσι αυθόρμητα έβγαινε από μέσα τους. Όχι γιατί στερήθηκαν περισσότερες ελευθερίες αλλά γιατί ήθελαν να πάρουν το μέλλον τους στα δικά τους χέρια.
Αυτοί οι άνθρωποι ήταν 20χρονα και 25χρονα παιδιά. Νέοι που δεν είχαν υποστεί κάτι περισσότερο από τους υπόλοιπους συνανθρώπους τους, αλλά που είχαν κάτι παραπάνω από αυτούς. Είχαν τον αυθορμητισμό, την εσωτερική ένταση και την τόλμη που χρειαζόταν εκείνη την κρίσιμη ώρα. Είχαν αυτό που πολλοί σήμερα κοροϊδέυουν. Ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο. Το ήξεραν οτι μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο. Ήθελαν μια άλλη ζωή. Ήξεραν οτι μπορούσαν να την έχουν.

Τα κατάφεραν.


Θα έλεγα λοιπόν κάτι πολύ απλό και μικρό. Ας μην υποτιμούνται τόσο οι νέοι. Ας μην υποτιμούνται ο αυθορμητισμός και οι έντονες ανησυχίες τους. Ας δοθεί λίγο βάρος παραπάνω στο λόγο τους, στις ιδέες τους και στις επιθυμίες τους.
Ίσως το μέλλον να γίνει καλύτερο.