Αναγνώστες

e-referrers...

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Μοιραστείτε το...

Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

....

Τελικά όσο περνούν τα χρόνια τόσο περισσότερο δικαιώνεται στα μάτια μου ο Βίλχελμ Ράιχ. Όχι πως περίμενε εμένα να τον δικαιώσω βέβαια... αλλά τελικά ο καθένας μας είναι ένας "Ανθρωπάκος ".


Όσο περισσότερα συμβαίνουν γύρω μας και όσο περισσότερες αντιδράσεις προκαλούν τόσο περισσότερο διαφαίνεται τελικά ότι είμαστε "ανθρωπάκια".

Δε ξέρουμε να κρίνουμε.
Ούτε τις καταστάσεις που υπάρχουν. Ούτε αυτά που βλέπουμε. Ούτε αυτά που κάνουμε. Ούτε αυτά που μας κάνουν.
 
Δε ξέρουμε να εκτιμούμε.
Ούτε αυτά που μας προσφέρουν. Ούτε αυτά που έχουμε. Ούτε αυτά που προσφέρουμε εμείς. Ούτε τις διαφορές και τις βελτιώσεις.

Δε ξέρουμε να αμφισβητούμε.
Ούτε όταν μας αδικούν. Ούτε όταν μας κοροϊδεύουν. Ούτε όταν μας περιορίζουν.

Δε ξέρουμε να δεχόμαστε.
Ούτε το δίκαιο. Ούτε το ωφέλιμο. Ούτε τις συνέπειες των πράξεών μας.

Δε ξέρουμε να αντιδρούμε.



Είμαστε "μικροί".
Στο μυαλό. Στην ψυχή. Στην βούληση.

Είμαστε "ανθρωπάκια".
Μπροστά στην αλλαγή. Μπροστά στις δυσκολίες. Μπροστά στο βόλεμα.



Είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Τη μοίρα μας δεν την ορίζει κανένας άλλος.
Εμείς την ορίζουμε. 
Με το μυαλό μας. Με τον τρόπο σκέψης μας. Με τις αποφάσεις μας. 
Με τις επιλογές μας.
Με τις πράξεις μας.



Δεν ορίζουμε όμως μόνο τη δική μας μοίρα και τη δική μας ζωή.

Ορίζουμε σε ένα βαθμό και τη ζωή των παιδιών μας. 
Παίρνουμε αποφάσεις που θα επηρεάσουν τη ζωή τους.
Τις επιλογές, τις αποφάσεις και τις πράξεις μας θα κληθούν να τις επωμιστούν ή να τις επωφεληθούν οι επόμενες γενιές. Τα παιδιά μας!

Ας είμαστε λοιπόν λίγο πιο σοβαροί. 
Όταν χρειάζεται να ασκήσουμε κριτική σε κάποιον που θέλουμε να μας πάρει στα σοβαρά.

Ας είμαστε λοιπόν λιγότερο εγωιστές.
Όταν χρειάζεται να  αποφασίσουμε για το αν κάτι είναι καλό ή κακό.

Ας είμαστε λοιπόν περισσότερο συγκεκριμένοι.
Όταν πρόκειται να αμφισβητήσουμε κάτι που θεωρούμε λάθος ή άδικο.

Ας είμαστε λοιπόν λιγότερο επιπόλαιοι.
Όταν αποφασίζουμε να αντιδράσουμε για αποφάσεις άλλων.

Ας είμαστε λίγο πιο ανοιχτόμυαλοι και ταυτόχρονα πολύ πιο ώριμοι.
Όταν πρόκειται να κάτσουμε να σκεφτούμε για το τι είναι καλό για μας και για τα παιδιά μας.


Εν τέλει πρέπει να αρχίσουμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν.

Είναι πολλές. 
Πολλές περισσότερες από αυτές που θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι και που μας βολεύει να είναι.