Αναγνώστες

e-referrers...

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Μοιραστείτε το...

Παρασκευή 4 Απριλίου 2008

Μια ζωή τα ίδια...

Ίσως να έγινα κι εγώ ό,τι ακριβώς μισούσα
να φτύνω γέλια ψεύτικα να βγάζω το καπέλο
χειροκροτώντας δυνατά αυτά που δεν μασούσα
και να πουλάω παρηγοριές πίσω από μαύρο βέλο.

Μπορεί να έμοιασα κι εγώ σ' αυτούς που κυνηγούσα
να στήνω δόκανα παντού να μη σε πλησιάζουν
να κάνω κόλπα πονηρά για τα δικά σου λούσα
αλλά να βγάζω το σκασμό όταν θα σε βιάζουν.

Μπορεί να φίλησα κι εγώ εκεί που είχα φτύσει
και να δικαιολογήθηκα πως ήμουν υπεράνω
δήθεν κακίες δεν κρατώ κι ας μ' έχετε φυσήξει
σαν το κεράκι το ροζέ στην τούρτα πάνω πάνω.

Μπορεί να πούλησα κι εγώ κάτι απ' την ψυχή μου
αφού μου τη ζητήσανε γιατί να μην κεράσω
μόνο που είχα πρόβλημα αν ήταν στην τιμή μου
ή μου την κλέψανε κι αυτή μ' έναν κρυμμένο άσσο.


Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου


Δεν είναι λυπηρό αυτό το τραγούδι μετά από τόσα χρόνια να αγγίζει τόσο πολύ την κατάσταση που ζούμε σήμερα...???

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μιχάλη έτσι ακριβώς είναι...Ελάχιστοι δεν φίλησαν εκεί που έφτυσαν και δεν πούλησαν την ψυχή τους αντί τιμαρίου.
ΤΟ θέμα είναι αυτό όπως ακριβώς το επισημαίνεις λογοτεχνικά και το αποτέλεσμα σήμερα είναι το γνωστό..απαξίωση και ανυποληψία παντού γύρω μας.
Περιμένω ακόμα κάποιους να σηκώσουν το ανάστημά τους και να πουν "δεν είμαστε όλοι ίδιοι"..για να με εμπνεύσουν και όχι για να κερδίσω κάτι.

Φιλικά
Μαίρη

Minadakis M. είπε...

Γεια σου Μαίρη!

Σήμερα είναι οι φοιτητικές εκλογές και θα έλεγα πως είναι εξαιρετικά αφιερωμένο!
Φωνάζουμε, επαναστατούμε, αντιστεκόμαστε όσο είμαστε φοιτητές και μετά...
Μετά τι???
Φυλάμε εκεί που φτύναμε...
Πουλάμε κάτι από την ψυχή μας για μια δουλειά...
Ξεχνάμε τα πάντα και τα θυσιάζουμε για το προσωπικό συμφέρον...
Ξεπουλάμε τα πιστεύω μας...
Δεν σηκώνουμε το ανάστημά μας για να τους δείξουμε ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟΙ είμαστε.
Όχι για αυτούς, γιατί αυτοί το ξέρουν και το φοβούνται, αλλά για εμάς τους ίδιους. Για να συνειδητοποιήσουμε την δύναμή μας!

Δεν θέλω μετά από χρόνια τα παιδιά μου να εξαρτώνται από τις διαθέσεις του κάθε νταβαντζή βουλευτή.
Θέλω να μπορούν να "φτύνουν" αυτούς που τους αξίζει το φτύσιμο, χωρίς να χρειάζεται να τους φυλίσουν μετά...


Αργησα λίγο να απαντήσω γιατί είχα μεγάλο φόρτο εργασίας τις τελευταίες μέρες και πάνω σε αυτό προστέθηκαν και κάποια μικροπροβληματάκια υγείας που όμως ξεπεράστηκαν!

marym είπε...

Miχάλη και γω άργησα να δω την απάντηση.Δεν πειράζει..εύχομαι τώρα να είσαι καλύτερα!!!
Πως πήγαν οι εκλογές στην σχολή?
Να μου πεις ευχάριστα..αν είναι δυσάρεστο ..μην πείς τίποτα..χα!
Για αυτό που αναφέρεις και αλληγορικά και πραγματικά..είναι όπως τα λες "μάθαμε να είμαστε υποτελείς με αντάλλαγμα αυτό που διακαιωματικά μας ανήκει"...το δικαίωμα στην εκπαίδευση..στην υγεία...στην εργασία και τελικά στην αξιοπρέπεια.
Είμαστε υποχρεωμένοι σένα κράτος που έτσι μας "έπλασε"..να το προσκυνάμε.
Θέλω να πιστεύω ότι όσο υπάρχουν νέοι σαν και σένα ( εσένα τουλάχιστον γνωρίζω! ) που δεν αξιώνουν την διάκριση μέσα από λοβιτούρες και παρασπονδίες και κλίκες και παρεούλες..υπάρχει ελπίδα για βελτίωση...υπάρχει ελπίδα ότι κάποτε θα πάψουμε να φιλάμε εκεί που φτύνουμε...

Εύχομαι να γίνεις γρήγορα καλύτερα και να τα λέμε και μέσα από τα πολύ ωραία ποιήματα που αναρτάς.

Φιλιά

Μαίρη

Minadakis M. είπε...

Γεια σου Μαίρη!!

Είμαι πολύ καλύτερα! Ευχαριστώ!

Στη σχολή μου βγήκε η ΠΑΣΠ αλλά τι να το κάνεις?? (έχω γράψει κάτι σχετικό)

Το θέμα είναι πως κάτι πρέπει να αλλάξει και οι φοιτητές δε δείχνουν τέτοια διάθεση...