ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΡΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ρε παλικάρια..  πάτε καλά?

Τι ακριβώς είναι αυτό που δεν έχετε καταλάβει?

Ο λαός είπε ΟΧΙ!



Δηλαδή πρέπει να πάρουμε τις πέτρες?



Με ποια ακριβώς λογική το ΟΧΙ σε μια σκληρή πρόταση σημαίνει ΝΑΙ σε ακόμα σκληρότερη???


Είστε σοβαροί?


ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΕΤΕ ????


Η Ελλάδα κύριοι έχει καρκίνο! ΝΑΙ! ΚΑΡΚΙΝΟ!
Εδώ και πολλά χρόνια!
Και έχει γεμίσει ΠΑΝΤΟΥ!

Δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ ΥΓΕΙΕΣ!

Και τόσα χρόνια της κάνετε εμβόλια για ..γρίπη!
Και της δίνετε παυσίπονα..

Τόσα χρόνια παλεύει να γιατρέψει τον ένα όγκο και εμφανίζονται άλλοι δυο!

Και πονάει κύριοι..
Και υποφέρει..

Και αλλάζει συνεχώς γιατρούς για να της σταματήσουν τους πόνους...
Αλλά και αυτοί οι γιατροί της κάνουν εμβόλια για την γρίπη...
Και αυτοί της δίνουν παυσίπονα..


ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ ΤΗΣ ΛΕΝΕ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΤΟ ΙΔΙΟ .... ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΑ! ΟΤΙ ΘΑ ΖΗΣΕΙ!

Και πότε της δίνουν παραισθησιογόνα.. και πότε την βάζουν σε λήθαργο..

..για να μην καταλαβαίνει αυτά που περνάει...

Και προσπαθούν να την κρατήσουν στη ζωή.. με κάθε τρόπο.. αλλά χωρίς να την γιατρεύουν..


..και συνεχίζει να πονάει..
..και συνεχίζει να υποφέρει..

..και λιώνει..


ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΑΙ ΑΛΛΟ ΑΥΤΟ ΚΥΡΙΟΙ....


Το σώμα έχει υποκύψει..
Δεν αντέχει άλλο τους πόνους..


Το μυαλό έχει λυγίσει..
Δεν βλέπει πουθενά σωτηρία..


Αλλά η ψυχή ΔΕΝ υποκύπτει.. ΔΕΝ λυγάει..

Σηκώνεται ολόρθη!!!!

Και σας φωνάζει!!!!!!!!!!!!!

ΟΧΙ !!!!!!!!!!!!
ΟΧΙ ΑΛΛΟ!!!!!!!!!!!!!
ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ!!!!!!!!!!!!


...μήπως αναστηθούν τα παιδιά μας...

Έλληνες και ..ξένοι!

Μέρκελ, Σόιμπλε, Σουλτς, Γιούνκερ, Τουσκ, Νταϊσεμπλουμ, Ολαντ και δε συμμαζεύεται..

Ποιοι είναι όλοι αυτοί?

Μια συμπαγής ιεραρχημένη ομάδα από καλά διαβασμένους εξουσιαστές οι οποίοι είναι οπλισμένοι με κάθε λογής αντισυμβατικά όπλα χειραγώγησης μαζών και αδιάσπαστα προσηλωμένοι στον στόχο τους(ποιος τον ξέρει..?).

Τρομοκράτες?

Ναι!

Η όλη συμπεριφορά τους απέναντι στην Ελλάδα(αλλά και στα υπόλοιπα κράτη μέλη ίσως σε μικρότερο βαθμό) μπορεί να χαρακτηριστεί σαν μια μορφή τρομοκρατίας!

Πειραματιστές?

Ναι!

Πειραματίζονται πάνω σε Κράτη, σε Κυβερνήσεις, σε Λαούς!
Κάνουν πειράματα διοικητικά, οργανωτικά, οικονομικά και διαδικαστικά!

Οπότε δικαιολογείται η όποια οργή και αγανάκτηση έχει ο κάθε Έλληνας πολίτης απέναντί τους?

Ναι!

Γιατί με τα πειράματά τους και την τρομοκρατία τους του έχουν ρουφήξει το αίμα! Τον έχουν εξαντλήσει!


Τι ΔΕΝ είναι όμως όλοι αυτοί?


ΔΕΝ είναι Έλληνες!

ΔΕΝ είναι ομοεθνείς μας!

ΔΕΝ είναι κάποιοι από εμάς!

ΔΕΝ είναι δικοί μας!


Είναι ...ξένοι!


Αν λοιπόν οι Έλληνες νιώθουν οργή και αγανάκτηση γι αυτούς... τι θα έπρεπε να νιώθουν για όλους τους άλλους που του έχουν κάνει τα ίδια( και χειρότερα.. ) και είναι   .....Έλληνες???

Τι θα έπρεπε να νιώθουν για τους Έλληνες...

...που τους έχουν ταπεινώσει?
...που τους έχουν ληστέψει τα δικά τους χρήματα?
...που έχουν εφαρμόσει πάνω τους πολιτικές που .."ούτε στον εχθρό σου"?
...που τους έχουν εξαπατήσει άπειρες φορές?
...που έχουν καταργήσει την Δημοκρατία με κάθε δυνατό τρόπο?
...που τους έχουν κοροϊδέψει επανειλημμένα με απύθμενο θράσος?
...που τους έχουν παραπλανήσει?
...που..
...που..
...που..

Και όλα αυτά οργανωμένα! Με συνέργειες! Με σχέδιο! Με σκοπό! Και πολύ περισσότερο από 5 χρόνια...


Τι θα έπρεπε λοιπόν να νιώθουν γι αυτούς τους "Έλληνες"? Και τι θα έπρεπε να κάνουν σε αυτούς τους "Έλληνες"???

(Καραμανλής, Παπανδρέου, Βενιζέλος, Σημίτης, Μπακογιάννη, Τσοχατζόπουλος, Παπαντωνίου, Μητσοτάκης, Βουλγαράκης, Λιάπης, Λαλιώτης, Πάγκαλος, Τραγάκης, Ρουσσόπουλος και τόσοι μα τόσοι πολλοί άλλοι που αν τους αναφέρω όλους θα γίνει εδώ σαν την Μεγάλη Παρασκευή στο χωριό μου που ο παπάς μνημονεύει τρεις ώρες...! )


Ότι και να μου έρχεται στο μυαλό μου φαίνεται λίγο!


Το σίγουρο είναι όμως πως δεν πρέπει να τους αφήσουν απλά να ξεχαστούν...
Γιατί δυστυχώς, όπως είχε πει και κάποιος "αιωνόβιος" και προαναφερθείς.., <<ο Έλληνας ξεχνάει πολύ γρήγορα>>!
Και αυτό φαίνεται να γίνεται πάλι!




Αν λοιπόν ο Έλληνας φώναξε ΟΧΙ σε όλους αυτούς τους ...ξένους

Χωρίς να φοβηθεί!

Τι θα έπρεπε να κάνει σε όλους αυτούς τους ..Έλληνες?

Το "πρόβλημα" δεν είναι το ..πρόβλημα !

Σε μια συνάντηση σήμερα έγινε συζήτηση για την υπάρχουσα κατάσταση και για τις εξελίξεις. Ο διάλογος ήταν σε πάρα πολύ καλό κλήμα και ο συνομιλητής είναι από αυτούς που ακούνε και σκέφτονται κατά την διάρκεια ενός διαλόγου..

Παραθέτω δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα :

- "Ή θα μας κόψουν το ένα πόδι ή θα μας κόψουν και τα δύο, οπότε καλύτερα να μας κόψουν το ένα ώστε να μπορούμε τουλάχιστον να πηγαίνουμε κουτσαίνοντας.."

- "Αν όμως σου έλεγαν ότι αν σου κόψουν το ένα πόδι θα κόψουν και το ένα πόδι του παιδιού σου, ενώ αν σου κόψουν και τα δύο υπάρχει πιθανότητα το παιδί σου να έχει και τα δυο του πόδια..?"

- "Δεν το συζητάω.. να μου κόψουν και τα δυο!!!"


...στην συνέχεια της συζήτησης...


- "Αυτή τη στιγμή πάμε να προσγειώσουμε ένα αεροσκάφος χωρίς σύστημα προσγείωσης.. είναι τρελό..!"

- "Και είναι προτιμότερο να συνεχίσουμε να πετάμε μέχρι να τελειώσουν τα καύσιμα και να έρθει η συντριβή?"

- "..όχι, τουλάχιστον τώρα θα υπάρχει και κάποια βοήθεια στο αεροδρόμιο να γλιτώσουμε ότι μπορούμε.."




Αυτά τα δυο αποσπάσματα φανερώνουν κάποια "μικρά" πραγματάκια...


Καταρχήν, έχει τεράστια σημασία πόσο "κλειστά" ή πόσο "ανοιχτά" βλέπεις ένα θέμα.
Όντως αν έχεις τις επιλογές να σου κόψουν το ένα ή και τα δύο πόδια.. φυσικά και θα διαλέξεις το ένα...
Αν όμως βάλεις και την παράμετρο ότι αυτό επηρεάζει και το παιδί σου... αμέσως η σκέψη σου αλλάζει..
Αυτό θα συμβεί βάζοντας και άλλες παραμέτρους στο ερώτημα, οι οποίες ανάλογα με το πόσο σημαντικές ή ασήμαντες είναι θα σε κάνουν να αλλάξεις την απάντησή σου αρκετές φορές.
Άρα δεν πρέπει να βλέπουμε ένα δίλημμα μόνο ως άσπρο ή μαύρο.. αλλά να προσπαθούμε να δούμε και τι κρύβεται πίσω από αυτό και πόσο μας επηρεάζει..



Δεύτερον, είναι πολύ σημαντικό η ψυχολογική και συναισθηματική κατάσταση που βρίσκεσαι την ώρα που σου εμφανίζεται το πρόβλημα..
Αν είσαι επιβάτης του αεροσκάφους και σου ανακοινωθεί ότι δεν λειτουργεί το σύστημα προσγείωσης και πρέπει να γίνει αναγκαστική προσγείωση είναι λογικό πως θα πανικοβληθείς και θα σκεφτείς αμέσως ότι αυτό είναι ..τρελό! "πως θα προσγειωθούμε χωρίς ρόδες?????? θα σκοτωθούμε!!"
Αν όμως το σκεφτείς πιο ψύχραιμα και λογικά, θα δεις πως είναι η καλύτερη λύση με τα δεδομένα που υπάρχουν.. και αυτό γιατί έχεις ακόμα τα καύσιμα να κάνεις κύκλους ώστε να βρεις τις καταλληλότερες συνθήκες ώστε να προσγειωθείς με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ασφάλεια..
Αν όμως συνεχίσει το αεροσκάφος να πετάει, κάποια στιγμή θα τελειώσουν τα καύσιμα και τότε με μαθηματική ακρίβεια πας προς την συντριβή!


Αυτή ήταν μια πολύ απλοϊκή και σύντομη ανάλυση μερικών σκέψεων που λίγο η πολύ δείχνουν πως σημασία δεν έχει μόνο το πρόβλημα που έχεις να αντιμετωπίσεις αλλά ο τρόπος που το βλέπεις, ο τρόπος που το αναλύεις, η κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι όταν σου εμφανίζεται το πρόβλημα, η αποφασιστικότητα που θα επιδείξεις κ.α. !

Άρα, εν κατακλείδι, ίσως θα μπορούσαμε να πούμε πως πολλές φορές το "πρόβλημα" μπορεί να μην είναι αυτό καθεαυτό το πρόβλημα.. αλλά ο τρόπος που το αντιμετωπίζουμε!

my decision ... or ... any decision ?

Είναι αναπόφευκτο για όλους ότι θα έρθουν κάποιες στιγμές στη ζωή μας που θα κληθούμε να πάρουμε αποφάσεις.

Οι περιπτώσεις αυτές ποικίλουν και διακρίνονται από πολύ απλές και καθημερινές μέχρι αρκετά πολύπλοκες και καθοριστικές.

Σε κάθε περίπτωση το ερώτημα που θέτω είναι το εξής :

Τι είναι καλύτερο..?

Να πάρεις λάθος απόφαση? 
ή
Να αφήσεις κάποιον άλλον να αποφασίσει για σένα? 

Νομίζω δεν είναι και τόσο εύκολο να απαντηθεί..
Έχει πολλές παραμέτρους.
Πρέπει να πάρουμε υπόψιν μας πολλά δεδομένα.

Όπως και να ΄χει ... προσπαθήστε το λίγο..

Και αφού το επεξεργαστήκατε λίγο ας θέσουμε το ίδιο ερώτημα με άλλα λόγια..


Τι είναι καλύτερο..?

Η δικιά μας απόφαση?
ή
Οποιαδήποτε απόφαση?


........

Βρε λες...??

Και μετά από την κορυφαία στιγμή της Δημοκρατίας και εν μέσω καταιγιστικών εξελίξεων.. έρχομαι εγώ και ρωτάω..


Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος...

Το ισχυρό αυτό ΟΧΙ...

Η βροντερή κραυγή του ελληνικού λαού...



Ποια ακριβώς συμφωνία θα νομιμοποιεί?



Θα νομιμοποιούσε μια συμφωνία με την πρόταση των δανειστών ΑΛΛΑ με αναδιάρθρωση του χρέους??

Θα νομιμοποιούσε την συμφωνία που είχε προτείνει ο Τσίπρας πριν γίνει το δημοψήφισμα(8 δις) ??

Θα νομιμοποιούσε μια οποιαδήποτε συμφωνία ΑΡΚΕΙ να έχει και αναδιάρθρωση του χρέους??

Θα νομιμοποιούσε μια ΜΗ συμφωνία??

Θα νομιμοποιούσε μια συμφωνία με πλήρη διαγραφή χρέους και χωρίς μέτρα αλλά μέσα στο ευρώ??



Όποιον κι αν ρωτήσουμε νομίζω θα πάρουμε διαφορετική απάντηση..!

Και αυτό δεν είναι καθόλου παράλογο.

Ο καθένας ψήφισε με άλλο σκεπτικό.. με άλλες ελπίδες.. με άλλες προσδοκίες.. ίσως και με άλλα δεδομένα..!

Το ΟΧΙ ήταν τόσο πολυδιάστατο όσο πολυδιάστατος ήταν και ο πόλεμος που έχει δεχτεί ο ελληνικός λαός τα τελευταία χρόνια!

Το ΟΧΙ σημαίνει      ....ΟΧΙ ΑΛΛΟ!

Και ο καθένας από το δικό του μετερίζι δίνει διαφορετικό νόημα στο "όχι άλλο".

Ο Τσίπρας αυτό που πρέπει να κάνει, είναι να βρει τρόπο να αλλάξει αυτό που δεν αντέχει άλλο ο ελληνικός λαός.

Να βρει αυτήν την πολυδιάστατη λύση για να ικανοποιήσει αυτό το πολυδιάστατο ΟΧΙ !

Η αλήθεια είναι πως μας έχει εκπλήξει αρκετές φορές..


Βρε λες.........??????

Και τι κερδίζουμε???

Και τι κερδίζουμε λοιπόν από αυτό το δημοψήφισμα???



Μήπως ελευθερωθήκαμε από τα "δεσμά" μας?

Μήπως αύριο το πρωί θα έχουμε όλοι την "πολυτέλεια" για μια άνετη ζωή?

Μήπως η Κυβέρνηση θα πετύχει μια τόσο καλή συμφωνία που θα τρίβουμε όλοι τα μάτια μας?

Μήπως οι άνεργοι από αύριο θα έχουν δουλειά και οι εργαζόμενοι θα έχουν καλύτερες συνθήκες εργασίας?


Όπως είναι εύκολα κατανοητό .. τίποτα από όλα αυτά!


Κερδίσαμε όμως κάτι τρομερά σημαντικό!
Κάτι πολύ μεγάλο!
Κάτι τόσο αυτονόητο αλλά συνάμα τόσο δύσκολο!

Κερδίσαμε την δύναμή μας!
Κερδίσαμε αυτό που είναι η βάση του Συντάγματος μας!
Κερδίσαμε αυτό που είχαμε χάσει πολλά χρόνια!

Κερδίσαμε την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ !
Την εξουσία του Λαού !


Δεν την κερδίσαμε επειδή επικράτησε το ΟΧΙ

Την κερδίσαμε γιατί με ένα αποτέλεσμα, με την ψήφο μας, με την οργή μας, με την συναίνεσή μας, με την αγανάκτησή μας ή ότι άλλο θέλει ο καθένας.. δρομολογήθηκαν πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας και όχι μόνο!

Πολιτικές εξελίξεις όχι επειδή παραιτήθηκε ο Σαμαράς, αλλά επειδή γίνεται πλέον αποδεκτό (γιατί κατανοητό έχει γίνει εδώ και καιρό) από όλο και περισσότερους ότι η "πολιτική γενιά" έχει ΑΛΛΑΞΕΙ !!!!!!


Την κερδίσαμε γιατί η τόσο καλοκουρδισμένη χορωδία των ΜΜΕ δεν χάλασε τον ήχο στα αφτιά των αποφασισμένων πολιτών!

Αυτή τη φορά ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ αν και έπαιξαν "τα ρέστα τους"!



Την κερδίσαμε γιατί αυτή η απόφαση που πήρε ο λαός δεν ήταν μια απόφαση για το ποιος θα κάθεται στο πιλοτήριο του αεροσκάφους που λέγεται Ελλάδα και πετάει ούτως ή άλλως με αυτόματο πιλότο... ΑΛΛΑ γιατί με αυτή την απόφαση αλλάζουν (θέλουν δεν θέλουν πλεον) και οι πολιτικές!


Δεν φτάνει ένα ΟΧΙ σε εθνικές εκλογές! Δεν αρκεί ένα δεύτερο ΟΧΙ σε ένα δημοψήφισμα! Χρειάζονται πολλά ΟΧΙ !

Ο λαός έχει δύναμη! ΜΠΟΡΕΙ !
Αρκεί να το καταλάβει ο ίδιος!

Φαίνεται ότι άρχισε(γιατί ακόμα στην αρχή είμαστε..) να το καταλαβαίνει!

Αυτό είναι το κέρδος μας...!

Ας μην το αφήσουμε να πάει χαμένο!

....

Τελικά όσο περνούν τα χρόνια τόσο περισσότερο δικαιώνεται στα μάτια μου ο Βίλχελμ Ράιχ. Όχι πως περίμενε εμένα να τον δικαιώσω βέβαια... αλλά τελικά ο καθένας μας είναι ένας "Ανθρωπάκος ".

Όσο περισσότερα συμβαίνουν γύρω μας και όσο περισσότερες αντιδράσεις προκαλούν τόσο περισσότερο διαφαίνεται τελικά ότι είμαστε "ανθρωπάκια".

Δε ξέρουμε να κρίνουμε.

Ούτε τις καταστάσεις που υπάρχουν. Ούτε αυτά που βλέπουμε. Ούτε αυτά που κάνουμε. Ούτε αυτά που μας κάνουν.

 

Δε ξέρουμε να εκτιμούμε.

Ούτε αυτά που μας προσφέρουν. Ούτε αυτά που έχουμε. Ούτε αυτά που προσφέρουμε εμείς. Ούτε τις διαφορές και τις βελτιώσεις.

Δε ξέρουμε να αμφισβητούμε.

Ούτε όταν μας αδικούν. Ούτε όταν μας κοροϊδεύουν. Ούτε όταν μας περιορίζουν.

Δε ξέρουμε να δεχόμαστε.

Ούτε το δίκαιο. Ούτε το ωφέλιμο. Ούτε τις συνέπειες των πράξεών μας.

Δε ξέρουμε να αντιδρούμε.

Είμαστε "μικροί".

Στο μυαλό. Στην ψυχή. Στην βούληση.

Είμαστε "ανθρωπάκια".

Μπροστά στην αλλαγή. Μπροστά στις δυσκολίες. Μπροστά στο βόλεμα.

Είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Τη μοίρα μας δεν την ορίζει κανένας άλλος.

Εμείς την ορίζουμε. 

Με το μυαλό μας. Με τον τρόπο σκέψης μας. Με τις αποφάσεις μας. 

Με τις επιλογές μας.

Με τις πράξεις μας.

Δεν ορίζουμε όμως μόνο τη δική μας μοίρα και τη δική μας ζωή.

Ορίζουμε σε ένα βαθμό και τη ζωή των παιδιών μας. 

Παίρνουμε αποφάσεις που θα επηρεάσουν τη ζωή τους.

Τις επιλογές, τις αποφάσεις και τις πράξεις μας θα κληθούν να τις επωμιστούν ή να τις επωφεληθούν οι επόμενες γενιές. Τα παιδιά μας!

Ας είμαστε λοιπόν λίγο πιο σοβαροί. 

Όταν χρειάζεται να ασκήσουμε κριτική σε κάποιον που θέλουμε να μας πάρει στα σοβαρά.

Ας είμαστε λοιπόν λιγότερο εγωιστές.

Όταν χρειάζεται να  αποφασίσουμε για το αν κάτι είναι καλό ή κακό.

Ας είμαστε λοιπόν περισσότερο συγκεκριμένοι.

Όταν πρόκειται να αμφισβητήσουμε κάτι που θεωρούμε λάθος ή άδικο.

Ας είμαστε λοιπόν λιγότερο επιπόλαιοι.

Όταν αποφασίζουμε να αντιδράσουμε για αποφάσεις άλλων.

Ας είμαστε λίγο πιο ανοιχτόμυαλοι και ταυτόχρονα πολύ πιο ώριμοι.

Όταν πρόκειται να κάτσουμε να σκεφτούμε για το τι είναι καλό για μας και για τα παιδιά μας.

Εν τέλει πρέπει να αρχίσουμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν.

Είναι πολλές. 

Πολλές περισσότερες από αυτές που θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι και που μας βολεύει να είναι.