Αναγνώστες

e-referrers...

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Μοιραστείτε το...

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2008

Θέλω να νιώθω ασφαλής!

--Θέλω να περπατάω στο δρόμο και να νιώθω ασφαλής και όχι να φοβάμαι ότι θα δεχτώ επίθεση από κάποιους για να μου πάρουν τα λίγα ευρώ που έχω στο πορτοφόλι μου.

--Θέλω να περνάω από τα πάρκα της πόλης μου ή την πλατεία του χωριού μου χωρίς να φοβάμαι πως θα μου επιτεθεί κάποιος χρήστης ναρκωτικών ή κάποιος επιτήδειος που περιμένει πίσω από το δέντρο.

--Θέλω να κοιμάμαι το βράδυ ήσυχος, ξέροντας ότι δεν θα προσπαθήσει να μπει κάποιος στο σπίτι μου να με κλέψει.

--Θέλω να φεύγω μερικές μέρες διακοπές ή για δουλειά και να μην στέλνω 3 φορές την μέρα τον φίλο ή συγγενή στο σπίτι μου για να δει αν το έχουν "ανοίξει".

--Θέλω να βλέπω στο δρόμο τους αστυνομικούς και να μην φοβάμαι ότι είναι εκεί και με περιμένουν μόνο για να με "γράψουν" αλλά ότι είναι εκεί για να με προστατεύουν και να νιώθω ασφαλής.

--Θέλω να περπατάω στο δρόμο και να συναντήσω σε απόσταση 5 τετραγώνων 2 αστυνομικούς να περπατάνε και αυτοί μαζί με τον κόσμο. Να είναι παρών.

--Θέλω να πέρνω τηλέφωνο στην ασφάλεια και να το σηκώνουν αμέσως.

--Θέλω να καλώ την αστυνομία στις 10:00 και να έχουν έρθει στις 10:10 και όχι στις 12:00 ή την άλλη μέρα το πρωί.

--Θέλω να βλέπω τα "μπλόκα" της τροχαίας και να μην είναι μετά το STOP για να με γράψουν αλλά πριν από αυτό για να μην το παραβώ.

--Θέλω όταν κάνω μια κατάθεση στο τμήμα να μη με κάνουν να αισθάνομαι ένοχος.

--Θέλω να μπορεί η κοπέλα μου, η μητέρα μου, η αδερφή μου, η κόρη μου να βγαίνει από το σπίτι βράδυ χωρίς να φοβάται...



Είναι τόσο δύσκολο όλο αυτό?

Είναι τόσο δύσκολο να υπάρχουν περιπολίες πεζών αστυνομικών?

Είναι τόσο δύσκολο να μην με βλέπουν σαν μια κλήση ακόμα αλλά σαν πολίτη που πρέπει να προστατέψουν?

Είναι τόσο δύσκολο να μαζέψουν όλους αυτούς που είναι στα πάρκα κάθε βράδυ και δεν αφήνουν κανένα να περάσει?

Είναι τόσο δύσκολο να μαζέψουν τους 50-100 "κουκουλοφόρους" όταν είναι 1000 αστυνομικοί?


Είναι πολύ εύκολο αν θέλουν...

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008

Ενδιαφέρον...!!!

Δείτε το, είναι για την συνεργασία της χώρας μας με την Microsoft,

έχει ενδιαφέρον...

http://papanotas.wordpress.com/2008/01/15/micro-2/


Δείτε και αυτό, είναι για τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Ασφάλειας Δικτύων και Πληροφοριών (ENISA)

http://www.friendsofenisa.eu/index-gr.html

Που είναι ο έλεγχος... οεο????

Αναρωτιέμαι πολλές φορές πόσο πολύ μας κοροϊδεύουν κάποιοι. Όχι ΑΝ μας κοροϊδεύουν, αλλά ΠΟΣΟ.

Μέσα στην πόλη του Ηρακλείου, όπου έχω την τύχη να ζω, ακούστε διαφορά στις τιμές των καυσίμων. Στο ένα πρατήριο που είναι κοντά στο κέντρο η τιμή της αμόλυβδης είναι 1,06 ευρώ και σε απόσταση 1 χλμ η τιμή εκτοξέυεται στο 1,30 ευρώ!!! Ναι, καλά διαβάσατε. Να σημειωθεί βέβαια ότι τα δύο πρατήρια είναι στην ίδια εταιρεία.

Και έρχομαι εγώ με το φτωχό μυαλό μου να ρωτήσω. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ μας κοροϊδεύετε κύριοι???
Τι έξοδα έχετε παραπάνω σε απόσταση 1 χλμ? Γιατί ΤΟΣΟ μεγάλη διαφορά?

Επίσης σκέφτομαι, με το φτωχό όπως είπα και πριν μυαλό μου, ΠΟΥ ΣΤΟ ΚΑΛΟ είναι ο έλεγχος???

Δεν ξέρω ποιος είναι αρμόδιος για αυτούς τους ελέγχους. Είναι ο Δήμος? Είναι η Νομαρχία? Είναι το Υπουργείο?

Όποιος και να είναι στην τελική δεν με ενδιαφέρει!!!

Όποιος και να είναι αρμόδιος θα ΕΠΡΕΠΕ να κάνει τους ελέγχους.

Απο τη στιγμή που υπάρχει αυτή η κατάσταση πάει να πει πως κάτι δεν πάει καλά!!! Μάλλον πολλά δεν πάνε καλά.

Σημαίνει πως ή δεν γίνονται αυτοί οι έλεγχοι και επομένως δρουν ανενόχλητοι και κατά βούληση οι πρατηριούχοι ή γίνονται αλλά δεν υπάρχουν επιπτώσεις.

Ότι και να γίνεται όμως εμένα πάλι δε με ενδιαφέρει!!!!!!!

Με ενδιαφέρει ότι δεν υπάρχει αποτέλεσμα!!!

Οι τιμές του πετρελαίου κύριοι έχουν πέσει στα 90 δολάρια το βαρέλι και εμείς αγοράζουμε τα καύσιμα όσο τα αγοράζαμε όταν το βαρέλι είχε 100 δολάρια.

ΓΙΑΤΙ??????

Ποιος ευθύνεται????

Θα μου πείτε μην βάζεις καύσιμα από εκεί που είναι ακριβά ή μην βάζεις καθόλου και πήγαινε με τα πόδια ή με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Μα αυτό είνα το πρόβλημα? Αν εγώ ή ο γείτονάς μου βάλουμε καύσιμα?

Και εγώ σας λέω ότι σταματάω να βάζω καύσιμα και πάω με τα πόδια. ΛΟΙΠΟΝ?
Θα πέσουν οι τιμές στα προϊόντα στο supermarket? Αυτά ξέρετε δεν μπορούν να πάνε με τα πόδια να μπουν στα ράφια...!!! Χρειάζονται αυτοκίνητο να τα μεταφέρει και το αυτοκίνητο μαντέψτε τι χρειάζεται... καύσιμα!!!!

Το πετρέλαιο επηρρεάζει σχεδόν τα πάντα στη χώρα μας δυστυχώς. Γι' αυτό στον συγκεκριμένο τομέα παίζονται τα μεγαλύτερα συμφέροντα. Αφού λοιπόν είναι ΑΝΙΚΑΝΟΙ αυτοί που πρέπει να τα βάλουν με τα μεγάλα συμφέροντα ας ελένξουν τουλάχιστον τα μικρότερα για να μας αποδείξουν ότι τουλάχιστον υπάρχει η θέληση...

Αλλιώς να παραδεχτούν ότι είναι ΑΝΙΚΑΝΟΙ να τα βάλουν ακόμη και με τα "μικρά" συμφέροντα και να αποχωρήσουν σιγά σιγά...

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2008

Φρέσκιες ιδέες και ανοιχτά μυαλά!

Πολλοί είναι αυτοί που λένε πως πρέπει να φύγουν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία από την πολιτική ζωή του τόπου και να αφήσουν χώρο στους νέους, ώστε να έρθουν φρέσκιες ιδέες και ανοιχτά μυαλά στο προσκήνιο.

Ας μην σταματήσουμε όμως μόνο στο χώρο της πολιτικής αλλά να πάμε και λίγο παραπέρα. Να αναφερθούμε και στους νέους επαγγελματίες. Ακούγεται από πολλούς πως οι νέοι έχουν έξυπνες επιχειρηματικές ιδέες και αν είχαν την στήριξη που χρειάζονταν θα πήγαινε η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα ένα βήμα μπροστά.

Ας σκεφτούμε και τον τομέα των εκπαιδευτικών, αλλά και τους γιατρούς και τους υπάλληλους που δουλεύουν σε δημόσιες υπηρεσίες αλλά και πολλούς ακόμα.

Λέμε ότι πρέπει να μπει μπροστά ο νέος να φέρει το καινούριο, το διαφορετικό, το φρέσκο.

Δεν διαφωνώ στο ότι οι νέοι εκφράζουν όλα τα παραπάνω.

Διαφωνώ στο ότι οι παλιοί εκφράζουν το αντίθετο και πρέπει να αποχωρήσουν.

Έχω συναντήσει, όπως και πολλοί άλλοι φαντάζομαι, ανθρώπους που θα μπορούσαν να ήταν παππούδες μου ή γιαγιάδες μου, και ήταν πολύ πιο ανοιχτόμυαλοι από εμένα ή από άλλους της ηλικίας μου. Ανθρώπους άνω των 50 ή και 60 ετών που οι ιδέες τους ήταν πολύ πιο φρέσκες και πιο νέες από αυτές που εκφράζουν πολύ νεότεροί τους. Ανθρώπους που παρά το μεγάλο της ηλικίας τους ήταν πολύ πιο μπροστά από την εποχή τους.

Έχω συναντήσει όμως και πολλούς νέους. Πολύ περισσότερους από τους μεγαλύτερους σε ηλικία που έχω γνωρίσει. Και παρατηρώ ότι υπάρχουν πολλοί από αυτούς που το μυαλό τους είναι "κολλημένο". Όχι μόνο δεν έχουν φρέσκιες ιδέες και νέα νοοτροπία, αλλά είναι πολύ πιο πίσω από αυτό που απαιτεί η εποχή μας. Εκφράζουν το παλιό, το ίδιο, το ξεπερασμένο. Το πιτεύουν και το στηρίζουν γιατί είναι πεισμένοι πως είναι το σωστό, πως έτσι πρέπει.

Δεν κρίνω κανένα μέσα από αυτά που γράφω ούτε κατακρίνω. Ίσα ίσα που τον μόνο που μπορώ να θέσω σε κρίση είναι τον εαυτό μου.

Απλά θέλω να παρατηρήσω πως φυσικά και οι νέοι πρέπει να έρθουν στο προσκήνιο. Φυσικά και οι νέοι πρέπει να εκφραστούν. Φυσικά και οι νέοι πρέπει να ακούγονται.

Αλλά σκέφτομαι πως τελικά υπάρχουν αρκετοί νέοι που είναι ήδη ηλικιωμένοι στο μυαλό τους αλλά υπάρχουν και πολλοί, μεγαλύτερης ηλικίας, που είναι ακόμα αρκετά νέοι...

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2008

Τυχαίο..?

Διαβάζοντας το Κάτι συμβαίνει... και το Μια μέρα δε φτάνει... θα διαπιστώσετε πολλές αντιφάσεις σε αυτά που γράφω.

Στο μεν Μια μέρα δε φτάνει... γράφω ότι ο κόσμος δε συμμετέχει, είναι απογογοητευμένος και ανενεργός. Στο δε Κάτι συμβαίνει... γράφω το αντίθετο. Παρατηρώ μια έντονη κινητικότητα, μια μεγάλη συμμετοχή του κόσμου. Γράφω ότι ο κόσμος έχει ελπίδες, όνειρα, πάθος, θέσεις, και προτάσεις.

Δεν είναι ακριβώς αντίθεση όλο αυτό. Είναι πολύ ξεκάθαρο αν διευκρινιστεί το εξής. Στην πρώτη περίπτωση μιλάω για τον κόσμο που κάθεται στον καναμπέ του και ενημερώνεται από την τηλεόραση και τις εφημερίδες. Στην δεύτερη περίπτωση μιλάω για τον κόσμο που έχει επιλέξει ένα άλλο τρόπο ενημέρωσης και συμμετοχής. Έχει επιλέξει το διαδίκτυο.

Είναι άραγε τυχαίο άυτο...?

Έπρεπε να κάνω αυτή την παρατήρηση-διευκρίνιση ώστε να ξεκαθαρίσουν λίγο τα πράγματα, αλλά και για να μη με περάσετε και για τρελό...!!!

Από δώ και πέρα τα συμπεράσματα δικά σας...

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008

Μια μέρα δε φτάνει...

Ο κόσμος δεν ασχολείται. Δεν συμμετέχει. Είναι απογοητευμένος.

Δεν έχει διάθεση να προσπαθήσει να αλλάξει το κατεστημένο. Του φαίνεται βουνό.


--"Είναι ολόκληρο σύστημα. Εγώ και εσύ θα το αλλάξουμε?"

--"Όσο και να προσπαθήσεις το σύστημα θα σε πετάξει έξω αν το απηλήσεις"

--"Όλα είναι οργανωμένα καλά ώστε εμείς να μην μπορούμε να επέμβουμε"

--"Όλοι είναι ίδιοι. Αν κάποιος διέφερε θα είχε αλλάξει κάτι. Αλλαγή δεν βλέπω. Αρα είναι όλοι ίδιοι"


Αυτή είναι η κατάσταση.

Απογοητευτική. Μίζερη.

Έτσι θα αλλάξουν τα πράγματα?
Έτσι θα αλλάξει η ζωή μας?
Έτσι θα αποκτήσουν οι επόμενες γενιές καλύτερη ζωή?
Έτσι θα προχωρήσει αυτή η χώρα, αυτός ο λαός, αυτή η κοινωνία?

θέλω να πω μόνο το εξής.

Τα πράγματα δεν αλλάζουν σε μια μέρα. Είναι ίσως εύκολο να χειροτερέψεις μια κατάσταση σε μικρό χρονικό διάστημα. Είναι όμως πολύ δύσκολο να διορθώσεις μια "κακή" κατάσταση και να την μετατρέψεις σε "καλή". Χρειάζεται χρόνος. Μια μέρα δεν φτάνει.

Αν δούμε τον χρόνο σαν μια γραμμή που πάνω της έχει "καλές" και "κακές" περιόδους, η μια μέρα δεν φαίνεται πουθενά. Ούτε καν ο ένας μήνας. Ούτε ό ένας χρόνος. Είναι όλα αυτά πολύ μικρές μονάδες μέτρησης.

Χρειάζονται πολλές μέρες δουλειάς ώστε να συμπληρωθούν οι μήνες. Και πολλοί μήνες για να συμπληρωθούν τα χρόνια. Και με τα χρόνια θα έρθει και η αλλαγή. Θα έρθει και η "καλή" περίοδος στην γραμμή του χρόνου.

Από αυτή τη πλευρά έχουν δίκαιο όσοι τους φαίνεται βουνό αυτή η αλλαγή.

Αλλά είναι ο μόνος τρόπος να έρθει.

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2008

Με κλειστά μάτια...

όσο μ' αγάπησες τόσο σε πρόδωσα,
όσο με πρόδωσες σ' είχα αγαπήσει,
όσο με άφηνες τόσο σε άφηνα,
όσο με μίσισες μ' έχω μισίσει.

κλείνω τα μάτια και βλέπω το αύριο
κι είναι ένα αύριο δίχως εικόνες

...

Μερικοί στίχοι από το τραγούδι του Φίλιπου Πλιάτσικα "πολύ χιόνι".


Είμαι πραγματικά περίεργος να δω πως βλέπουν κάποιοι άνθρωποι το αύριο κλείνοντας τα μάτια...

Πόσα γράμματα έμαθες σήμερα παιδί μου?

Όταν ήμουν μικρός και γύριζα τα μεσημέρια στο σπίτι μετά το σχολείο, ακολουθώντας πάντα την ίδια διαδρομή, περνούσα έξω από το σπίτι ενός γείτονα. Όποτε τύχαινε και ήταν στην αυλή και με έβλεπε με τη σάκα στον ώμο, ο παπούλης μου έκανε την ίδια ερώτηση:
Ε Μιχαλιό! Έμαθες πολλά γράμματα σήμερα? Γέμισες ένα τσουβάλι?

Σήμερα θυμήθηκα τον παπούλη και την ερώτηση που μου έκανε αφού από το μεσημέρι και μετά έχω μάθει "ένα τσουβάλι ...γράμματα"!

Τι έμαθα λοιπόν σήμερα?

Έμαθα ότι ενώ στην Ελλάδα υπάρχει η γνωστή κατάσταση με την υποχρηματοδότηση της παιδείας και ειδικότερα των πανεπιστημίων, και ενώ όλοι θυμόμαστε τις κινητοποιήσεις των φοιτητών και τα επεισόδια που έγιναν πέρυσι, την ίδια ώρα η ελληνική κυβέρνηση χρηματοδοτεί το πανεπιστήμιο Tafts όπου σπούδασε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κ. Καραμανλής και έκανε και ένα μέρος των σπουδών της η σύζυγός του Νατάσα.

Έμαθα ότι την στιγμή που το Υπουργείο Παιδείας των Σκοπίων υλοποιεί το πρόγραμμα "Υπολογιστής για κάθε παιδί" και οι υπολογιστές χρησιμοποιούν το δωρεάν λειτουργικό Linux και τις δωρεάν εφαρμογές γραφείου OpenOffice, την ίδια στιγμή ο Έλληνας Υπουργός Οικονομίας κ. Αλογοσκούφης κατέθεσε σχέδιο νόμου για την κύρωση συμφωνίας στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και την Microsoft.
Δείτε το σχετικό άρθρο στο Πρόχειρο Τετράδιο

Έμαθα ότι βουλευτής της κυβερνώσας παράταξης έγινε "γέφυρα" για την προσπάθεια χρημάτισης δημοσιογράφου από τον επικεφαλής του ...ΣΔΟΕ!!!

Έμαθα ότι μια συνδικαλίστρια της Ν.Δ. έκανε καταγγελίες για ένα σωρό σκάνδαλα της κυβέρνησης του κόμματός της στα αρμόδια όργανα και δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα για αυτό.

Έμαθα από τον κ. Γιακουμάτο, βουλευτή και πρώην Υπουργό της κυβέρνησης της Ν.Δ., ότι οι σεξουαλικές σχέσεις του Ζαχόπουλου με την κυρία Τσέκου ήταν ...παραβατική συμπεριφορά και γι' αυτό απομακρύνθηκε από την κυβέρνηση.

Έμαθα ότι η κυβένηση ολοκλήρωσε το διάλογο για το ασφαλιστικό χωρίς καν να τον ανοίξει.

Έμαθα ότι τις επόμενες μέρες θα δημοσιευθεί στην εφημερίδα της Ε.Ε. ο διαγωνισμός για την παραχώριση του εμπορευματικού σταθμού του ΟΛΠ.

Έμαθα και πολλά άλλα "γράμματα" αλλά επειδή το πρόγραμμα της σημερινής μέρας ήταν ιδιαίτερα φορτωμένο χρειάζεται και διάβασμα στο σπίτι για να τα εμπεδώσω καλύτερα.

Όλα αυτά τα διδάχτηκα σήμερα την στιγμή που ο πρωθυπουργός κ. Καραμανλής έβγαζε λόγο για την διαφάνεια και την καταπολέμηση της διαφθοράς στη χώρα μας...

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008

Είμαι πολίτης!

Δεν είμαι μέλος της κυβέρνησης οπότε δεν ασκώ εκτελεστική εξουσία.

Δεν είμαι μέλος της βουλής άρα δεν ασκώ νομοθετική εξουσία.

Δεν είμαι δικαστής συνεπώς δεν ασκώ δικαστική εξουσία.

Είμαι όμως πολίτης και μπορώ να ελένξω όλους αυτούς που με εξουσιάζουν.

Αυτό είναι συνταγματικό μου δικαίωμα. Είναι όμως και υποχρέωσή μου.

Ο τρόπος με τον οποίο θα επιλέξει ο κάθε πολίτης να ασκήσει αυτό το δικαίωμα αλλά και να τηρήσει παράλληλα αυτήν την υποχρέωση, είναι ένα θέμα που αφήνεται στην κρίση του. Η ουσία είναι ότι με όποιον τρόπο και να επιλέξει πρέπει να το κάνει πράξη.

Πρέπει επιτέλους να αφήσουμε στην άκρη αυτή τη λογική του βολέματος και του "ωχαδερφισμού". Πρέπει ο καθένας μας με την δική του λογική και με το δικό του τρόπο σκέψης να συμμετέχει στη ...ζωή. Να ελένχει αυτούς που τον εξουσιάζουν.

Οι εκάστοτε κύριοι που είναι στην εξουσία, πέρνουν αποφάσεις για εμάς, "φτιάχνουν" νόμους για εμάς, και δικάζουν εμάς. Δεν μπορεί όλα αυτά να τα κάνουν χωρίς εμάς. Δεν μπορεί να αδιαφορούμε για όλα αυτά που αφορούν εμάς.

Όταν θα πάψουμε να κοιμόμαστε τότε θα πάψουν να μας κοροϊδεύουν. Μέχρι τότε όλα θα είναι θέμα ..."επικοινωνίας".

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2008

Γιατί αυτο-οργάνωση..?

Θα ήθελα να αναφερθώ σε κάτι που έχει αρχίσει να γίνεται σιγά σιγά στην Ελλάδα. Σε κάτι που είναι ακόμα σε πολύ πρώιμο στάδιο αλλά υπόσχεται αρκετά για το μέλλον. Θα ήθελα να αναφερθώ στις αυτο-οργανώσεις.

Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε "αυτο-οργανωθείτε...παντού...". Κάτι τέτοιο έχει αρχίσει να γίνεται, λίγο φοβικά μεν, αλλά και με πολύ όρεξη δε. Λίγο αντιφατικό ακούγεται αυτό αν και δεν είναι. Και εξηγούμαι. Φοβικά γιατί υπάρχουν ελάχιστες αυτο-οργανώσεις γιατί ο κόσμος καλά καλά δεν ξέρει τι είναι. Με πολύ όρεξη γιατί αυτές που υπάρχουν δείχνουν μεγάλη ενεργητικότητα και πολύ μάχιμες.

Γιατί χρειάζονται οι αυτο-οργανώσεις?

--Καταρχήν οι πολλοί είναι δυνατότεροι από τον ένα.
Θα αναρωτηθεί κάποιος και γιατί όχι στις Τ.Ο. ή στις Δ.Ο. και Ν.Ο.? Θα απαντήσω απλά γιατί οι αυτο-οργανώσεις δεν είναι αναγκαστικά παρακλάδι κάποιου κόμματος. Με το να συμμετέχει κάποιος σε μια αυτο-οργάνωση δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι μέσα σε κάποιο κόμμα. Επίσης σε μια αυτο-οργάνωση όλοι είναι ίσοι προς ίσο, δεν υπάρχει ιεραρχία και δεν υπάρχει προσωπικό όφελος με στόχο κάποια καρέκλα.

--Δεύτερον ενημερώνεσαι και ενημερώνεις, προβληματίζεσαι και προβληματίζεις, συνδιαλέγεσαι με τους υπόλοιπους και τελικά προτείνεις.
Θα αναρωτηθεί και πάλι κάποιος: Και γιατί πρέπει να αυτο-οργανωθώ για να τα κάνω αυτά? Η απάντηση είναι και πάλι απλή. Γιατί μόνο έτσι θα έχεις αποτέλεσμα. Αν τα κάνεις αυτά στο σπίτι με την παρέα σου ή στο καφενείο το μόνο αποτέλεσμα που θα έχεις θα είναι η ευχαρίστηση από μια καλή συζήτηση. Αν το κάνεις αυτό σε μια αυτο-οργάνωση έχεις τουλάχιστον παραπάνω πιθανότητες να ακουστείς από κάπου.

--Τρίτον είσαι ενεργός πολίτης με ενδιαφέρον και συμμετοχή για την επίλυση των προβλημάτων του τόπου σου και της κοινωνίας που ζεις.
Υπάρχει και εδώ ένα εύλογο ερώτημα: Αν δεν αυτο-οργανωθώ συμαίνει ότι δεν ενδιαφέρομαι? Όχι, αλλά δεν συμμετέχεις, και αυτό είναι χειρότερο από το να μην ενδιαφέρεσαι.

--Τέταρτον οι αυτο-οργανώσεις δεν είναι γιάφκιες διαπλοκής, διαφθοράς και ρουσφετιού.

Αυτό δηλαδή που έχουν καταντήσει οι ήδη υπάρχουσες οργανώσεις. Έτσι μπορούν να γίνουν πόλος έλξης και αφύπνησης κάποιων πολιτών ώστε να προβληματιστούν και να συμμετέχουν ενεργά.

Ηθελα να προσθέσω όμως και κάτι ακόμα. Οι αυτο-οργανώσεις άρχισαν σιγά σιγά και έχουν πολύ και δύσκολο δρόμο μπροστά τους. Πρέπει να υπάρξει αναγνώριση και αποδοχή από αυτούς που πρέπει. Αυτό χρειάζεται υπομονή και επιμονή για να φτάσουμε σε ένα σημείο που οι αυτο-οργανώσεις να έχουν πραγματικά λόγο, και να ακούγονται οι προτάσεις τους. Όχι να υιοθετούνται αναγκαστικά αλλά τουλάχιστον να λαμβάνονται σοβαρά υπ' όψιν.

Επίσης ήθελα να τονίσω και ένα άλλο σημείο που νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Καλή η αυτο-οργάνωση και ωραία και η συμμετοχική δημοκρατία αλλά αυτό απαιτεί και "ενεργούς πολίτες". Όλα αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω ισχύουν με την προϋπόθεση ότι οι πολίτες θέλουν να συμμετάσχουν.

Θέλουν όμως...?

Θα ήταν ωραία....

Φανταστείτε μια Ελλάδα που οι Έλληνες να μην ενημερωνόταν σωστά. Όχι γιατί δεν θα υπήρχε σωστή και αντικειμενική ενημέρωση αλλά γιατί δεν θα προλάβαιναν. Δεν θα προλάβαιναν τις επιτυχίες και τις πρωτιές της χώρας τους σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και στο εσωτερικό.

Φανταστείτε να παρακολουθούσαμε αποσβολωμένοι την είδηση ότι σε ένα από τα δεκάδες ερευνητικά ιδρύματα τις χώρας, βρήκαν τρόπο να εξουδετερώνουν τα καυσαέρια και να μηδενιστεί η ζημιά προς το περιβάλλον. Και ενώ παρακολουθούμε αυτή την είδηση, ταυτότχρονα να χάνουμε γεγονότα όπως :
"Πρωτιά του Χ Ελληνικού Πανεπιστημίου σε παγκόσμιο επίπεδο" ή "Νέες ελληνικές επενδύσεις στο Ντουμπάι" ή "Αύξηση των μισθών των εργαζομένων κατα 30%" ή "Δόθηκαν στην κυκλοφορία οι γέφυρες που ενώνουν όλα τα νησιά των Κυκλάδων μεταξύ τους".

Θα ήταν ωραία ε...???

Αν πάλι σας φαίνεται υπερβολικό όλο αυτό σκεφτείτε λίγο τι κατάσταση επικρατεί στη χωρα σήμερα.
Παρακολουθούμε αποσβολωμένοι το σκάνδαλο Ζαχόπουλου και χάνουμε ένα σωρό άλλα σημαντικά γεγονότα που τρέχουν.
Το ασφαλιστικό, τις ιδιωτικοποιήσεις λιμανιών και όχι μόνο, το σκοπιανό, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, το πετρέλαιο, η ακρίβεια, η παιδεία, η υγεία και άλλα πολλά.

Αυτό σας φαίνεται υπερβολικό..??
Είναι πραγματικότητα...

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2008

Βοηθήστε να βρεθεί ο ασυνείδητος...

Η παρακάτω ανακοίνωση πρωτο-δημοσιεύτηκε στο blog πρόχειρο τετράδιο http://proxeirotetradio.blogspot.com/2008/01/blog-post_06.html
με την παράκληση να αναδημοσιευτεί σε όσα περισσότερα blogs είναι δυνατό.
Ιδιαίτερα χρήσιμο φαντάζομαι θα ήταν αν οι φίλοι από Ηράκλειο μπορούν να βοηθήσουν να διαδοθεί η είδηση.

Επείγον : Βοηθήστε να βρεθεί ο ασυνείδητος... Κυριακή, 6 Ιανουάριος 2008

Την παρακάτω απεγνωσμένη παράκληση την έστειλε η κυρία Πλέσσα Ειρήνη.

"ΒΟΗΘΕΙΑ.ΣΑΣ ΕΚΛΙΠΑΡΩ ΣΑΝ ΜΑΝΑ. ΣΤΙΣ 17-2-2007 ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗ ΘΕΡΙΣΟΣ ΚΟΝΔΥΛΑΚΗ 30 ΩΡΑ 17 ΚΑΙ 15 ΕΓΙΝΕ ΕΝΑ ΤΡΟΜΕΡΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ ΜΕ ΝΕΚΡΟ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ΕΝΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ 23 ΕΤΩΝ. ΔΙΕΡΧΟΜΕΝΟ JEEP ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΣ STOP ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ. ΠΕΘΑΝΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ. ΜΟΛΟΝΟΤΙ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙΡΟΣ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΚΑΛΕΣΤΕ ΣΤΟ 2102029145 ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ. ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ. ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ Ο ΕΝΟΧΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΟΥΝ ΑΛΛΕΣ ΑΔΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ."

Το συμβάν είναι πραγματικό. Το "πρόχειρο τετράδιο" επικοινώνησε με την οικογένεια του άτυχου νεαρού. Το πρόσφατο συμβάν με το citroen saxo και η συμβολή του διαδικτύου στην ανακάλυψη του ενόχου είναι που προέτρεψε την κυρία Ειρήνη και την οικογένεια της να ζητήσει την βοήθεια μας. Αναδημοσιεύστε το, στα blog σας. Ίσως κάποιος αναγνώστης σας να μπορέσει να βοηθήσει. Η οικογένεια, μου έδωσε και δυο e-mail, επικοινωνίας στα οποία μπορείτε, επίσης, να στείλετε πληροφορίες. blessinho@yahoo.gr και marakimata@yahoo.gr.
Όποιος γνωρίζει κάτι, ας επικοινωνήσει άμεσα!

Λάθος χρήση...?

Ο Η/Υ και το internet είναι "εργαλεία" που μπορούν να μας προσφέρουν τόσα πολλά πράγματα στην καθημερινότητά μας αν τα χρησιμοποιήσουμε σωστά, αλλά ταυτόχρονα μπορούν να γίνουν "καταστροφικά" αν χρησιμοποιηθούν με λάθος τρόπο.

Έχω παρατηρήσει εδώ και αρκετό καιρό την χρήση που γίνεται σε αυτά τα "εργαλεία" από διάφορες κατηγορίες ανθρώπων και έχω προβληματιστεί εντονότατα για το τι φταίει τελικά και γίνεται λάθος χρήση.

Ας αρχίσω όμως εξηγώντας τι εννοώ λάθος χρήση.

Ένα μηχάνημα σαν τον υπολογιστή που μπορεί να κάνει τόσες λειτουργίες σε τόσο μικρό χρόνο και με τόση μεγάλη ακρίβεια και πολλές φορές με τόση ευκολία για τον χρήστη του, θεωρώ ότι είναι λάθος να τον χρησιμοποιεί κάποιος με κύριο σκοπό ή πολλές φορές με μόνο σκοπό, για να παίξει ένα παιχνίδι.
Το internet, το μεγαλύτερο τεχνολογικό επίτευγμα της εποχής μας, μπορεί να σου προσφέρει σχεδόν τα πάντα. Μπορείς να βρεις εκατομύρια πληροφορίες που μπορεί να σου φανούν χρήσιμες αλλά και να δώσεις πληροφορίες σε άλλους που μπορεί να τις χρειάζονται. Μπορείς να κάνεις τόσα πράγματα που είναι τρομερά δυσκολο να τα περιγράψω εδώ. Θεωρώ λοιπόν και εδώ λάθος να χρησιμοποιείται το internet μόνο για να παίξει κάποιος ένα παιχνίδι.

Αφού παρατήρησα αυτή τη χρήση που γίνεται στους υπολογιστές και στο internet, μετά παρατήρησα και αυτούς που τα χρησιμοποιούν έτσι, και πολλούς τους ακουσα ή και συζήτησα μαζί τους. Έβγαλα το συμπέρασμα λοιπόν ότι δεν γνωρίζουν τι άλλο μπορούν να κάνουν με αυτά που έχουν στα χέρια τους. Δεν ξέρουν στην ουσία τί είναι ο υπολογιστής και τι είναι το internet. Χωρίς να έχουν ευθύνη, αφού δεν τους ενημέρωσε κανένας, στην ουσία αχρηστεύουν κάτι τόσο χρήσιμο για τους ίδιους , που μπορεί να κανει τη ζωή τους ευκολότερη αλλά και να αλλάξει τόσα πολλά στην καθημερινότητά τους, ενώ παράλληλα αχρηστεύουν (κατά τη δική μου πάντα άποψη) και το χρόνο τους.

Θυμήθηκα λοιπόν κάποιους καθηγητές μου από το σχολείο που έλεγαν ότι η ημιμάθεια είνα χειρότερη από την αμάθεια. Ελπίζω όμως επειδή είναι ένας τομέας που αναπτύσεται πολύ γρήγορα και η πληροφορική απλώνεται ταχύτατα στην κοινωνία μας, να αλλάξει αυτή η κατάσταση.

Όταν τα νεύρα σου σπάνε...

Φαντάζομαι πως όλοι γνωρίζετε οτι υπάρχει μια καρτούλα που σε βοηθάει να βρεις δουλειά, η κάρτα ανεργείας που εκδίδει ο ΟΑΕΔ.

Για να βγάλει κάποιος μια τέτοια κάρτα χρειάζονται μια στοίβα χαρτιά που αν δεν τα έχεις όλα φυσικά δεν βγάζεις την κάρτα. Επίσης αυτή η κάρτα σου δίνει κάποια μόρια τα οποία αυξάνονται ανάλογα με το πόσο καιρό την έχεις. Για να την έχεις πολύ καιρό όμως πρέπει να την ανανεώνεις κάθε μήνα. Κάθε μήνα λοιπόν πρέπει να τρέχεις στον ΟΑΕΔ και να περιμένεις με τις ώρες μέχρι να ανανεώσεις την κάρτα. Και θα το καταφέρεις αν ο υπάλληλος που θα σε εξυπηρετήσει είναι στις καλές του.

Στην εποχή που τα πάντα λειτουργούν με υπολογιστές και αυτόματα, εμείς εδώ στην Ελλαδάρα μας πρέπει κάθε μήνα να τρέχουμε να ανανεώνουμε την κάρτα ανεργίας. Αυτό συμβαίνει την ίδια στιγμή που σου λένε από τον ΟΑΕΔ ότι όταν βρεις δουλειά δεν χρειάζεται να την ακυρώσεις γιατί φαίνεται όταν σε δηλώσει ο εργοδότης σου...

Και αφού βρε καλέ μου άνθρωπε αν πιάσω δουλειά φαίνεται, γιατί χρειάζεται κάθε μήνα να τρέχω εγώ να ταλαιπωρούμαι σε όλο αυτό το χάος και να ταλαιπωρω και τους υπαλλήλους που θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν κάποιον άλλον?????????

Αν αυτό δεν είναι κοροΐδία τότε τί είναι???????????

Και αν δεν σπάνε εκεί τα νεύρα σου, τότε που σπάνε???????

Κακή νοοτροπία...

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχει η Ελλάδα σήμερα είναι οι πελατιακή σχέση που υπάρχει ανάμεσα σε αυτόύς που ασκούν κάθε είδους εξουσία και σε όλους εμάς. Κατά τη γνώμη μου είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που υπάρχει στην κοινωνία μας σήμερα σε ότι έχει να κάνει με την καθημερινότητά μας.

Αυτή η νοοτροπία υπάρχει παντού. Σκεφτείτε λίγο τις καθημερινές σας συναλλαγές. Από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο σοβαρά. Ακόμα και στο super market να πας, αν είναι γνωστός σου κάποιος που δουλεύει μέσα θα σε εξυπηρετήσει διαφορετικά από τους υπόλοιπους. Θα σου «καβαντζώσει» κάποια προσφορά που βγάζει το super market και είναι καλή ώστε να μπορέσεις να την πάρεις πριν εξαντληθεί.

Αυτά όμως είναι μικρά πραγματάκια που δεν επηρεάζουν και πολύ την ζωή μας. Σκεφτείτε όμως άλλα παραδείγματα. Όπως τον δήμο, την νομαρχία, το ΙΚΑ, την τράπεζα, την πολεοδομία, την ΔΕΗ, τον ΟΤΕ και όποια άλλη υπηρεσία τραβάει η όρεξή σας. Φέρτε στο μυαλό σας την εικόνα που υπάρχει σε αυτές τις υπηρεσίες καθημερινά. Όποιος έχει «μέσον» εξυπηρετείται γρήγορα, αν όχι αμέσως. Όποιος πάει εκεί χωρίς να γνωρίζει κανένα από μέσα ή χωρίς να είναι συστημένος, δεν ξεμπερδεύει με τίποτα.

Δεν είναι όμως και αυτό τόσο σημαντικό που να μην μπορείς να ζήσεις αν δεν σου δώσουν μια βεβαίωση αυθημερών. Εντάξει την παίρνεις αύριο, μεθαύριο, άντε σε μια βδομάδα. Και την ταυτότητά σου να κάνουν να σου δώσουν 1 μήνα δεν τρέχει και τίποτα. Το να περιμένεις 2-3 μήνες για την άδεια του σπιτιού σου και να πληρώσεις και κάτι παραπάνω δεν είναι και σπουδαίο πράγμα, εδώ τόσα χρόνια μένεις στο ενοίκιο και το δάνειο για το σπίτι είναι 100.000 €.

Αν όμως πρέπει να κάνεις μια εγχείρηση(φτου-φτου) σύντομα? Αν πρέπει να νοσηλευθείς σε νοσοκομείο? Αν πρέπει να κάνεις οπωσδήποτε κάποιες εξετάσεις …σύντομα? Σε αυτές τις περιπτώσεις τι γίνεται? Αν δεν έχεις μέσον, και κυρίως αν δεν έχεις χρήμα, τι γίνεται?

Φεύγω από τις υπηρεσίες και έρχομαι σε άλλα παραδείγματα. Παντρεύεσαι, κάνεις οικογένεια, φέρνεις στον κόσμο δύο κουτσούβελα και μπαίνεις στην μάχη να τα μεγαλώσεις. Ζορίζεσαι να μην τους λείψει τίποτα, να έχουν ότι χρειάζονται και να είναι και καλοί μαθητές για να σπουδάσουν. Αφού έχεις μείνει απένταρος από τα φροντιστήρια που πλήρωνες, κατάφεραν και μπήκαν στη σχολή που ήθελαν να σπουδάσουν. Στεγνώνεις εντελώς από το τρέξιμο που ρίχνεις για να τους στέλνεις τα χρήματα για τα απαραίτητα έξοδα που έχουν και κάτι παραπάνω για να είσαι και καλός γονιός. Αφού φτάνει αυτή η πολυπόθητη στιγμή και παίρνουν το πτυχίο τους σκέφτεσαι ότι τελείωσαν τα βάσανά σου και ότι από εδώ και πέρα θα είναι όλα καλά. Ξαφνικά διαπιστώνεις ότι έχουν περάσει κάμποσοι μήνες από την απονομή του πτυχίου και δεν έχει βρεθεί ακόμα δουλειά. Περνάνε κι άλλοι μήνες και τίποτα.

Φτάνει λοιπόν η στιγμή να καταλάβεις ότι πρέπει κάπως να «σπρώξεις» και συ μπας και αναγνωριστεί περισσότερο το πτυχίο του παιδιού σου. Αρχίζεις λοιπόν να κάνεις την …δουλειά που έκανε και ο δικός σου γονιός για να μπεις στην αγορά εργασίας. Βρίσκεις τον κατάλληλο άνθρωπο. Αυτόν που μπορεί να κάνει θαύματα με αυτό το θέμα. Αυτόν που μπορεί να βάλει το παιδί σου στην καλύτερη θέση και με τον καλύτερο μισθό. Αυτόν που ίσως να μην το κάνει άμεσα αλλά το συντομότερο δυνατόν θα τα έχει καταφέρει.

Βρίσκεις τον βουλευτή που εσύ ψηφίζεις γιατί είναι άξιος να σε αντιπροσωπεύει στην βουλή και να λύνει τα προβλήματά σου. Τον βουλευτή που σε έπεισε με το λόγο του ότι είναι ο κατάλληλος για να σε κυβερνήσει. Τον βουλευτή που είναι αδιάφθορος και γι’ αυτό τον έστειλες με την ψήφο σου στη βουλή ώστε να διαχειριστεί τα χρήματα του λαού και να νομοθετήσει για το συμφέρον σου.

Αφού λοιπόν βρίσκεις αυτόν τον τόσο καλό και άξιο άνθρωπο, του ζητάς και συ σαν ψηφοφόρος του να σου λύσει τα προβλήματά σου. Στο κάτω κάτω για αυτό είναι εκεί που είναι, για να λύνει τα προβλήματα του κόσμου. Του ζητάς λοιπόν να προσπαθήσει να βάλει το παιδί σου σε μια δουλειά. Και εκεί αρχίζει να δουλεύει ο βουλευτής όπως μόνο ένα βουλευτής ξέρει.

Δουλεύει όχι για να βρει δουλειά στο παιδί σου, αλλά για να δει πως θα γίνει να μην έχει βρει το παιδί σου δουλειά μέχρι τις εκλογές ώστε να κρέμεται από αυτόν και να έχει σίγουρες τις ψήφους. Οπότε εκεί ο βουλευτής μεταμορφώνεται σε «νταβατζή».


Αλήθεια για ποια αξιοκρατία μιλάμε σήμερα? Για ποιους διαγωνισμούς? Για ποιες προκυρίξεις θέσεων εργασίας?

Αξίζει να προσπαθείς μια ολόκληρη ζωή για να φτάσει μια στιγμή που να μην μπορείς να κάνεις τίποτα χωρίς τον βουλευτή και τον κάθε βουλευτή?

Για ποιο λόγο πρέπει να μεγαλώνεις τα παιδιά σου με αξίες όταν θα φτάσει μια μέρα που θα του δείξεις εσύ ο ίδιος ότι δεν γίνεται να τις κρατήσεις?

Δεν ξέρω για τους υπόλοιπους ανθρώπους της γενιάς μου πως σκέφτονται για αυτό το θέμα, πάντως εγώ νομίζω πως πρέπει να αλλάξει κάτι ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ !!!

Οι νέοι έχουν κάτι παραπάνω..

Με αφορμή την επέτειο του πολυτεχνείου θα ήθελα να σχολιάσω κάποια πράγματα που βλέπουμε και ακούμε συχνά για αυτό το γεγονός και ειδικά αυτές τις μέρες του χρόνου.

Όλοι έχουμε ακούσει και έχουμε διαβάσει ιστορίες για την 7ετία της χούντας. Νομίζω ότι θα συμφωνήσουν οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, ότι εκείνη την περίοδο τα συναισθήματα όσων την βίωναν ήταν λίγο πολύ τα ίδια. Φόβος, θυμός, αγανάκτηση αλλά και ελπίδα. Ανεξάρτητα από την ηλικία του καθενός όλοι ένιωθαν το ίδιο. Όλοι ήθελαν το ίδιο. Να πέσει η χούντα. Να έρθει η δημοκρατία.
Ο γεράκος με την γριούλα δεν μπορούσαν να ζουν μια τέτοια κατάσταση μετά από χρόνια ελέυθερίας, και περισσότερο δεν μπορούσαν να βλέπουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους να ζουν υπό το καθεστώς της δικτατορίας. Οι 35άρηδες – 50άρηδες δεν άντεχαν μια τέτοια στέρηση ελευθερίας και δεν ανεχόταν ένα τέτοιο μέλλον για τα παιδιά τους.
Πολλοί ήταν αυτοί που έφαγαν ξύλο. Πολλοί ήταν αυτοί που φυλακίστηκαν για ανύπαρκτους λόγους. Κανείς δεν αμφισβητεί τις προσπάθειες όλων να επιβιώσουν σε μια τέτοια κατάσταση. Πολύ περισσότερο όμως, κανείς δεν αμφισβητεί τα συναισθήματα όλων αυτών των ανθρώπων εκείνη την περίοδο.
Υπήρχαν όμως κάποιοι άνθρωποι που έκαναν κάτι παραπάνω. Που είχαν αγανακτήσει περισσότερο, όχι γιατί θίχτηκαν περισσότερο αλλα γιατί έτσι είναι το υλικό που είναι φτιαγμένοι. Όχι γιατί υπέφεραν περισσότερο αλλα γιατί έτσι αυθόρμητα έβγαινε από μέσα τους. Όχι γιατί στερήθηκαν περισσότερες ελευθερίες αλλά γιατί ήθελαν να πάρουν το μέλλον τους στα δικά τους χέρια.
Αυτοί οι άνθρωποι ήταν 20χρονα και 25χρονα παιδιά. Νέοι που δεν είχαν υποστεί κάτι περισσότερο από τους υπόλοιπους συνανθρώπους τους, αλλά που είχαν κάτι παραπάνω από αυτούς. Είχαν τον αυθορμητισμό, την εσωτερική ένταση και την τόλμη που χρειαζόταν εκείνη την κρίσιμη ώρα. Είχαν αυτό που πολλοί σήμερα κοροϊδέυουν. Ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο. Το ήξεραν οτι μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο. Ήθελαν μια άλλη ζωή. Ήξεραν οτι μπορούσαν να την έχουν.

Τα κατάφεραν.


Θα έλεγα λοιπόν κάτι πολύ απλό και μικρό. Ας μην υποτιμούνται τόσο οι νέοι. Ας μην υποτιμούνται ο αυθορμητισμός και οι έντονες ανησυχίες τους. Ας δοθεί λίγο βάρος παραπάνω στο λόγο τους, στις ιδέες τους και στις επιθυμίες τους.
Ίσως το μέλλον να γίνει καλύτερο.

Τηλεόραση

Η τηλεόραση είναι ένα σύστημα τηλεπικοινωνίας που χρησιμεύει στη μετάδοση και λήψη κινούμενων εικόνων και ήχου εξ αποστάσεως. Aποτελεί το κυριότερο και δημοφιλέστερο Μέσο Μαζικής Επικοινωνίας και η χρήση της είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη.
Η λέξη προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό "τηλέ"(="μακριά") + "όραση".

Αυτός λοιπόν είναι ο ορισμός που μπορεί να βρει κανείς για την τηλεόραση αν επισκευθεί τον δικτυακό τόπο της βικιπαίδεια(www.wikipedia.gr). Είναι λοιπόν το δημοφιλέστερο Μέσο Μαζικής Επικοινωνίας.
Άραγε πόσο μπορεί αυτό το Μέσο να επιρρεάσει την κρίση του τηλεθεατή? Πως και σε ποιό βαθμό μπορεί να επιρρεάσει ή και να αλλάξει τον τρόπο σκέψης ενός ανθρώπου? Τι κερδίζει κανείς όταν παρακολουθεί τηλεόραση?
Με το δικό μου τρόπο σκέψης, που παρεπιπτόντος δεν ξέρω πόσο πολύ έχει επιρρεαστεί, θα προσπαθήσω να δώσω κάποιες πιθανές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα.

Θα ήθελα να μεταφερθούμε για λίγο κάπου αλλού μέσα στο χρόνο. Να πάμε σε χρόνια και καιρούς που ήμασταν πιτσιρίκια και κάναμε ζαβολιές. Νομίζω πως όλοι έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο...! Με το που γινόταν η ζαβολιά ήξερες και τι θα είναι το πρώτο που θα ακούσεις, ειδικά αν ήσουν και πολύ άτακτο παιδί και ηταν και κοντά η κακή μαμά ήξερες και τι θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα βρισκόταν πάνω σου(...το χέρι της!). «Τι έκανες παλι βρε? Αυτό δεν έχουμε πει χιλιες φορές οτι είναι κακό?», έλεγε αμέσως η μαμά. Και το άκουγες και το ξανάκουγες και αν ήσουν και πολύ ζωηρό το ξανακουγες μέχρι που κάποια στιγμή το έμπέδωνες. Το έβαζες καλά μέσα στο μυαλό σου και το θυμώσουν πάντα. Πολλές φορές αν έβλεπες και κανένα άλλο παιδάκι να το κάνει του έλεγες «Μη, δεν πρέπει, είναι κακό». Το μάθαινες καλά και δεν το ξανάκανες, με μια μικρή λεπτομέρεια όμως. Ποτέ δεν κατάλαβες πραγματικά γιατί είναι κακό αυτό. Εσύ το έβλεπες καλό αλλά η μαμά, η γιαγιά, η θεία και οι άλλοι σου έλεγαν οτι δεν έιναι καλό, είναι κακό και τα καλά παιδιά δεν κάνουν τέτοια πράγματα. Στην αρχή λοιπόν σε πείραζε που σου έλεγαν οτι δεν έιναι καλό ένω εσύ το έβλεπες διαφορετικά, στη συνέχεια όμως, λέγε λέγε, δεν σε ένοιαζε, δεν το σκεφτόσουν, το δέχτηκες ως σωστό.
Ας φύγουμε τώρα από τα ωραία και ξεγνοιαστα εκείνα χρόνια και ας επιστρέψουμε σιγά σιγά στο παρόν(όσοι θέλουν...). Βάλτε τώρα στο ρόλο της μαμάς την τηλεόραση και στο ρόλο του παιδιού τον μέσο τηλεθεατή. Συγκρίνετε λίγο αυτούς τους ρόλους να δείτε αν θα βρείτε πολλές διαφορές. Εγώ θα σας πω μια : η σημερινή «μαμά» δεν μπορεί να μας τις «βρέξει». Κατά τα άλλα καθόμαστε μπροστά από την τηλεόραση και παρακολουθούμε αποβλακωμένοι αυτά που γίνονται γύρω μας. Το κάθε γεγονός που κρίνουν οι υπεύθυνοι της τηλεόρασης σημαντικό μας το παρουσιάζουν για να μας «ενημερώσουν». Αν αυτοί το θέλουν καλό θα μας το παρουσιάσουν καλό αν αυτοί το θέλουν κακό θα μας τυρρανάνε 1 μήνα με αυτό το θέμα μέχρι να μας πείσουν οτι είναι κακό.
Οταν όλη τη μέρα τρέχεις στην δουλειά σου, σαν τον Βέγγο, και έχεις ένα σωρό σκοτούρες και έγνοιες μέσα στο κεφάλι σου, δεν έχεις και πολύ όρεξη να κάθεσαι το βράδυ που θα γυρίσεις στο σπίτι να σκέφτεσαι και να τυρρανάς και άλλο το μυαλό σου με αυτά που βλέπεις και ακούς στην τηλεόραση. Ανοίγεις όμως για να ακούσεις τις ειδήσεις. Εκείνη τη στιγμή έχει ένα θέμα : η χαλαζόπτωση έχει διαλύσει όλη την παραγωγή ελαιοκάρπου στην Κρήτη. Στο δελτίο ειδήσεων είναι καλεσμένος ένας υπουργός της Κυβέρνησης που ο δημοσιογράφος τον έχει «κολήσει στον τοίχο» και προσπαθεί να μην κάνει ζημιά στην εικόνα της Κυβέρνησης και έχει φτάσει σε ένα σημείο να «απολογείται»!. Τελειώνει το δελτίο και εσύ πας για υπνο μετά από 2-3 ώρες και αφού ξαπλώνεις σκέφτεσαι : Τι ανίκανη Κυβέρνηση που έχουμε ρε παιδί μου, ούτε μια χαλαζόπτωση δεν μπορεί να εμποδίσει.
Και κοιμάσαι ήσυχος αφού εσύ δεν έχεις ευθύνες για την χαλαζόπτωση.

Είναι λίγο ακραία τα παραδείγματα αλλά νομίζω ότι υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις.

Έρχομαι τώρα σε μια άλλη περίπτωση που η τηλεόραση σε κάνει να σκέφτεσαι με άλλο τρόπο. Στην παρουσίαση ενός θέματος που έχει προκύψει από το δελτίο ειδήσεων ή από μια δημοσιογραφική εκπομπή, οι δημοσιογράφοι προσπαθούν να βγάλουν είδηση και έτσι πιέζουν τον πολιτικό θέτοντάς του ερωτήματα του τύπου : γιατί περάσατε αυτό το νομοσχέδιο? Ποια σκοτεινά συμφέροντα εξυπηρετείτε? Ο τάδε πολιτικός σας κατηγορεί οτι εμπλέκεστε στο σκάνδαλο και ότι ήταν οργανωμένο σχέδιο από εσάς για να πάρετε χρήματα.
Αυτό γίνεται σε ένα δελτίο, σε δεύτερο, σε τρίτο και γενικά σε 5 από τα 7 δελτία ειδήσεων της εβδομάδας, για 3 από τις 4 εβδομάδες του μηνά και σε 8 από τα 10 κανάλια της εληνικής τηλεόρασης. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θέλει η Κυβέρνηση να περάσει ένα νομοσχέδιο που είναι (λέμε τωρα) πολύ καλό για τα δάση. Προστατεύει τα δάση μας και τιμωρεί αυστηρά όσους προσπαθούν να τα καταπατήσουν, μολύνουν ή καταστρέψουν με άλλο τρόπο. Το νομοσχέδιο αυτό δεν έχει «παραθυράκια» που να μπορούν να επωφεληθούν κάποιοι επιτήδειοι και είναι πραγματικά ένα καλό νομοσχέδιο για το περιβάλλον.
Στις ειδήσεις λοιπόν απλά αναφέρουν οτι η κυβέρνηση θα καταθέσει προς ψήφιση στη Βουλή ένα νομοσχέδιο για τα δάση. Ο τηλεθεατής λοιπόν σκέφτεται : Τι σκοτεινά συμφέροντα εξυπηρετεί ο αρμόδιος υπουργός? Ποιους επιτήδειους επωφελεί αυτό το νομοσχέδιο? Ποιο σκάνδαλο κρύβετε πίσω από αυτά και δεν έχει βγει ακόμα στην επιφάνεια? Πόσα χρήματα θα πάρουν αυτοί που εισιγήθηκαν αυτό το νομοσχέδιο?
Ξεσηκώνεται ο κόσμος, γίνονται συλλαλητήρια, το νομοσχέδιο δεν περνάει και πέφτει και η κυβέρνηση...!!! (Υπερβολές...)

Για να περάσω λοιπόν και στο τρίτο ερώτημα που έχω θέσει θέλω απλά να πω ότι δεν έχω βρει, τελικά, πολλά πράγματα που να κερδίζει κανείς παρακολουθώντας τηλεόραση. Εκτός από αυτά που κερδίζει σε κάτι διαγωνισμούς που γίνονται, ξέρετε από αυτούς που πέρνεις τηλέφωνο για να συμμετάσχεις και η χρέωση είναι 2.5 € το λεπτό και ο μέσος χρόνος αναμονής είναι 20 λεπτά μέχρι να έρθει η σειρά σου και όταν πια παίξεις κερδίζεις μια τοστιέρα που κάνει 30 €.
Καλά, πλάκα κανω. Προφανώς θα έχει κάτι καλό και αυτή η έρμη η τηλεόραση. Απλά θα ήθελα αυτά να μου τα πείτε εσείς και να τα σκεφτούμε πολύ καλά όλα αυτά τα θετικά και αρνητικά και να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα.
Ο καθένας σε ένα δικό του συμπέρασμα για το τι πραγματικά μας προσφέρει τελικά η τηλεόραση και αν αξίζει εντέλει να καθόμαστε με μια παρέα 5-6 ατόμων και να βλέπουμε όλοι μαζί τηλεόραση χωρίς να μιλάμε μεταξύ μας, ενώ έχουμε τόσα πολλά να πούμε!

Τι συμβαίνει στα Πανεπιστήμιά μας..?

Αλήθεια, τι κατάσταση επικρατεί στα πανεπιστήμια της Ελλάδας?

Προσφέρουν επαρκή γνώση σε αυτούς που επιλέγουν να φοιτήσουν σε αυτά?

Ποιος είναι ο ρόλος των καθηγητών αλλά και των φοιτητών?

Τι δύναμη έχουν οι παρατάξεις και τα κόμματα μέσα στο χώρο των πανεπιστημίων?

Ήταν όντως πρόβλημα το άσυλο στα πανεπιστήμια?


Μερικά από τα ερωτήματα που σηκώνουν πολύ συζήτηση...

Εικονική πραγματικότητα

Η εικονική πραγματικότητα έχει πολλές πλευρές.

Εγώ θέλω να αναφερθώ σε μια πλευρά που, σύμφωνα με τι δική μου άποψη και από αυτά που βλέπω από το κοινωνικό περιβάλλον που ζω, έχει καταφέρει να κάνει πράξη σε μεγάλο βαθμό την ακριβή της έννοια.

Θέλω να αναφερθώ στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Στα παιχνίδια που ξεκινάνε από παλιά και που παίζαμε στις καφετέριες όταν είμασταν μικροί, αυτά που ήταν δισδιάστατα και απλά παίζαμε με μανία και καταλήγαμε να φεύγουμε μούσκεμα από τον ιδρώτα όταν θα τελείωναν τα χρήματά μας και δεν μπορούσαμε να παίξουμε άλλο. Τα παιχνίδια που αναβαθμίζονταν με γρήγορους ρυθμούς, αφού με τέτοιους ρυθμούς εξελισόταν η τεχνολογία, και σαν στόχο είχαν να κάνουν τον παίχτη να παθιάζεται περισσότερο και να παίζει όλο και πιο πολύ ώρα, αφού ολοένα και περισσότερο έμοιαζαν αληθινά.

Θέλω όμως να αναφερθώ, περισσότερο από όλα, στα σύγχρονα παιχνίδια. Ποιος δεν έχει στο κοντινό του περιβάλλον κάποιο παιδί του δημοτικού ή του γυμνασίου, ακόμα και του λυκείου, που αντί να πάει να βρει τους φίλους του στον ελεύθερο χρόνο που του μένει από το διάβασμα, το σχολείο και το φροντιστήριο, και να μιλήσει μαζί τους, να κάνουν πλάκες, να κάνουν βόλτες, να κάνουν "διαβολιές" και να ασχοληθούν με την κοινωνία που βρίσκεται γύρω τους, κάθεται κλεισμένο στο σπίτι και το μόνο που κάνει είναι να παίζει Play Station. Ακόμα και με τους φίλους του να βρεθεί μιλάνε για το πως θα περάσουν κάποια πίστα στο παιχνίδι.

Έτσι λοιπόν από μικρά μαθαίνουν τα παιδιά να απομακρύνονται από τους γύρω τους, από τους φίλους τους, από την πραγματική κοινωνία, και να ζουν μέσα στον δικό τους κόσμο. Σε ένα κόσμο με ήρωες που προσπαθούν να σκοτώσουν τέρατα ή απλούς ανθρώπους για να περάσσουν μια πίστα...!

Και φτάνουμε σε ποιο μεγάλες ηλικίες που αρχίζουν από το γυμνάσιο, πέρισσότερο στο λύκειο, ακόμα περισσότερο στις μεταλεικιακές ηλiκίες και φτάνουμε μέχρι και 40 ετών ίσως και παραπάνω κάποιες φορές. Αυτοί η άνθρωποι υποτίθεται οτι έχουν κρίση και μπορούν να κρίνουν. Ειναι ώριμοι και μπορούν να σκέφτονται ώριμα. Πολλοί από αυτούς έχουν οικογένεια και ευθύνες. Βλέπω λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι να ασχολούνται ώρες ολόκληρες και σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και μέρες με κάποιο παιχνίδι. Στη μόδα είναι τα δικτυακά παιχνίδια με τεράστιες βάσεις δεδομένων. Αυτά τα παιχνίδια έχουν τέλεια γραφικά και οι χαρακτήρες έχουν άψογες και λεπτομερείς κινήσεις. Σε ένα τέτοιο παιχνίδι ο παίχτης πρέπει να φτιάξει έναν ήρωα, που θα του δώσει όνομα, θα επιλέξει τι ικανότητες και τι ιδιότητες θα έχει και θα πρoσπαθήσει να τον κάνει όλο και πιο δυνατό. Το κλειδί σε αυτό το παιχνίδι είναι ότι δεν είσαι μόνος σου εναντίων όλων που θα πρέπει να τους νικήσεις για να βγάλεις μια πίστα. Σε ένα παιχνίδι τέτοιου είδους είσαι μαζί με άλλους, εκατοντάδες ή χιλιάδες, που είναι είτε σύμμαχοι είτε εχθροί σου ή ...άσχετοι.
Στόχος αυτού του παιχνιδιού είναι απλά να γίνεις πιο δυνατός και πιο δυνατός και πιο δυνατός και αυτό δεν τελειώνει ποτέ. Για να το καταφέρεις αυτό κάνεις συμμαχίες, αγοραπολησίες, σκοτώνεις αλλους, πας από πόλη σε πόλη κ.α.

Με απλά λόγια έιναι ένας άλλος κόσμος.

Εχουμε φτάσει λοιπόν στο σημείο να μη ζουμε τη ζωή μας, αλλά μια άλλη ζωή. Να μη ζούμε στον κόσμο μας αλλά σε ένα άλλο κόσμο. Να αδιαφορούμε για την πραγματικότητα και να ιδρώνουμε για μια ....εικονική πραγματικότητα.